(ur. 1912, zm. 2004) - oficer wojska polskiego, historyk, pisarz. W chwili wybuchu wojny był dowódcą jednej z baterii armii „Pomorze". Brał udział w licznych walkach kampanii do 20 września, gdy został ciężko ranny pod Laskami. Od 1941 działał aktywnie w AK, za co po wojnie został skazany na karę śmierci. Wyrok złagodzono, a następnie Zawilskiego uwolniono ze względu na zły stan zdrowia. Jeszcze przed wojną ukończył studia teatralne, a w latach 60. polonistykę. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Łodzi i Bełchatowie, rolnik i nauczyciel oraz w kopalni w Bełchatowie. Po przejściu na emeryturę zajął się pisaniem książek popularnonaukowych poświęconych przede wszystkim kampanii wrześniowej. W stanie spoczynku został awansowany do stopnia pułkownika. W 1995 uzyskał doktorat na Wydziale Historii UJ, a w 2002 otrzymał doktorat honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie.