Jerzy Turowicz (1912-1999) był przede wszystkim redaktorem naczelnym „Tygodnika powszechnego” od 1945 do 1953 roku, kiedy to władze zamknęły pismo, i ponownie od 1956 roku do śmierci. Studiował historię i filozofię ścisłą na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działał w „Odrodzeniu”, w 1939 roku został redaktorem naczelnym katolickiego dziennika „Głos Narodu”. Na łamach „Tygodnika” publikował relacje z prac Soboru Watykańskiego II i Synodów Biskupów. W latach 1959-1991 był prezesem zarządu Społecznego Instytutu Wydawniczego Znak. Współzałożyciel ROAD, z którego powstała później Unia Wolności. Wiele ciągle aktualnych przemyśleń i wniosków na temat humanizmu, tolerancji, katolicyzmu polskiego w dwudziestoleciu międzywojennym i później oraz sylwetki Maritaina, Mouniera ks. J. Piwowarczyka zawarł w książce Chrześcijanin w dzisiejszym świecie (1963, z przedmową abpa Karola Wojtyły). Liczne artykuły i komentarze z „Tygodnika Powszechnego” wyszły w zbiorze Kościół nie jest łodzią podwodną. Wybór publicystyki lat 1964-1987 (1988). Jackowi Żakowskiemu udzielił fascynującego wywiadu-rzeki Trzy ćwiartki wieku, który stanowi „mówiony” autoportret Jerzego Turowicza, a zarazem historię środowiska, Krakowa i Polski.