urodzony w 1933 roku najwybitniejszy współczesny poeta, eseista i powieściopisarz koreański o ogromnym dorobku (szacowanym na 120-150 książek) i niezwykłej biografii. Przed zakończeniem wojny koreańskiej wstąpił do klasztoru buddyjskiego, zostając z czasem głównym mnichem w świątyniach Jondung-sa i Haein-sa. W roku 1962 porzucił wspólnotę buddyjską. Lata 1963-1966 to w jego życiu okres nihilistycznych manifestów, kryzysy i próby samobójcze, bezsenność i nadużywanie alkoholu. Rok 1973 przynosi kolejny zwrot: Ko Un angażuje się w bieżące wydarzenia polityczne, występując przeciwko władzom i włączając się w walkę o prawa człowieka. Wielokrotnie aresztowany, spędza dłuższe okresy w więzieniach, gdzie jest torturowany. Po otrzymaniu w 1980 wyroku dożywotniego więzienia w dwa lata później zostaje ułaskawiony i zwolniony. Omal nie traci życia podczas głośnej masakry w Kwangju w maju 1982 roku.


Osiedlenie się w 1984 roku na wsi w Ansong z świeżo poślubioną żoną Lee Sang-Hwa otwiera nowy, niezwykle płodny okres w życiu pisarza. Ogłasza on liczne tomy wierszy, powieści i esejów, pierwszą serię Dzieł zebranych (20 tomów), autobiografię w 5 tomach, piętnastotomową edycję klasycznego dzieła Dziesięć tysięcy istnień. Jest laureatem wielu nagród, w tym dwukrotnie Koreańskiej Nagrody Literackiej (1974 i 1987) oraz Manhae Buddhist Literature Prize (1999). Jego książki tłumaczono na najważniejsze języki europejskie, a także na japoński i chiński.


Dużo podróżuje, wykładając i czytając wiersze od Meksyku i Ameryki, przez Japonię i Australię po Francję, Holandię i Niemcy.