Krzysztof Maćkowski
Krzysztof Maćkowski
Rocznik 1971, Panna, choć żonaty. Jest podróżnikiem, dziennikarzem freelancerem i debiutującym właśnie powieściopisarzem.
Po ciężkiej batalii z gramatyką opisową zdobył tytuł magistra polonistyki na Akademii Pedagogicznej w Krakowie. W tym samym czasie zadzierzgnął frontową przyjaźń ze Stanisławem Przybyszewskim, który stał się bohaterem jego pracy magisterskiej, a następnie przewodnikiem po realiach XIX wieku.
Pracował etatowo w „Dzienniku Polskim”. Pisał wówczas teksty, które dziś liczy na kilogramy: od „dziur w drodze” przez reportaże i teksty informacyjne po rozmowy z Czesławem Miłoszem. Gdy to zawodowe małżeństwo się rozpadło, wybrał niezależność i zaczął flirtować z innymi pismami. (Czule wspomina m.in. romans z „Białą Gwiazdą”, organem kibiców Wisły Kraków).
Gdy nie pisze kolejnych powieści z cyklu o inspektorze C.K. Policji Gustawie Mahlerze, przesiaduje w miejscach takich, jak Lhasa, Pekin, Delhi, Katmandu, Lima, La Paz, Gwatemala, Meksyk, Kair, Symferopol czy Tirana. (Dawniej także Jarocin, regularnie raz do roku). W Paryżu, Rzymie czy Londynie próżno go szukać. Eskapady łączy z pisaniem: współredagował przewodnik po Szwecji i jest współautorem praktycznego bedekera Grodno. Miasto nad Niemnem. Jest też autorem wywiadu z Ryszardem Kapuścińskim, którego fragmenty znalazły się w książce Autoportret reportera.
Słucha rocka i metalu, na polskie filmy nie chodzi. (No dobrze, czasem chodzi, ale za każdym razem przyrzeka, że to ostatni raz). Chętnie przebywa w realiach latynoamerykańskich Llosy i Márqueza. Nie gardzi też kryminałem. Książki sensacyjne omija.
Rocznik 1971, Panna, choć żonaty. Jest podróżnikiem, dziennikarzem freelancerem i debiutującym właśnie powieściopisarzem.
Po ciężkiej batalii z gramatyką opisową zdobył tytuł magistra polonistyki na Akademii Pedagogicznej w Krakowie. W tym samym czasie zadzierzgnął frontową przyjaźń ze Stanisławem Przybyszewskim, który stał się bohaterem jego pracy magisterskiej, a następnie przewodnikiem po realiach XIX wieku.
Pracował etatowo w „Dzienniku Polskim”. Pisał wówczas teksty, które dziś liczy na kilogramy: od „dziur w drodze” przez reportaże i teksty informacyjne po rozmowy z Czesławem Miłoszem. Gdy to zawodowe małżeństwo się rozpadło, wybrał niezależność i zaczął flirtować z innymi pismami. (Czule wspomina m.in. romans z „Białą Gwiazdą”, organem kibiców Wisły Kraków).
Gdy nie pisze kolejnych powieści z cyklu o inspektorze C.K. Policji Gustawie Mahlerze, przesiaduje w miejscach takich, jak Lhasa, Pekin, Delhi, Katmandu, Lima, La Paz, Gwatemala, Meksyk, Kair, Symferopol czy Tirana. (Dawniej także Jarocin, regularnie raz do roku). W Paryżu, Rzymie czy Londynie próżno go szukać. Eskapady łączy z pisaniem: współredagował przewodnik po Szwecji i jest współautorem praktycznego bedekera Grodno. Miasto nad Niemnem. Jest też autorem wywiadu z Ryszardem Kapuścińskim, którego fragmenty znalazły się w książce Autoportret reportera.
Słucha rocka i metalu, na polskie filmy nie chodzi. (No dobrze, czasem chodzi, ale za każdym razem przyrzeka, że to ostatni raz). Chętnie przebywa w realiach latynoamerykańskich Llosy i Márqueza. Nie gardzi też kryminałem. Książki sensacyjne omija.
