Tim Lihoreau urodził się w 1965 roku w Leeds jako fronsofobiczny hebdomofob. Po napadzie holusofobii studiował muzykę na Uniwersytecie Leeds, gdzie pojawiły się u niego pierwsze oznaki caerulofobii. Po ukończeniu szkoły, mimo manepostofobii, zarabiał na życie grą na fortepianie. W 1990 roku przezwyciężył officinofobię i zaczął pracę w stacji Jazz FM. W 1991 roku uporał się z uxorfobią, by poślubić Siobhan, po czym w 1993 roku rozpoczął pracę w radiu Classic FM, gdzie - jak się uważa - pierwsze objawy primaforafobii doprowadziły do tego, że został dyrektorem artystycznym. Jest autorem kilku książek. Godne uwagi jest to, że pokonał cadofobię, by napisać „Niekompletną, choć zupełną historię muzyki klasycznej" we współpracy ze Stephenem Fry. Jest współpracownikiem zarówno „The Daily Telegraph", jak i „The Independent", co łagodzi nieco objawy contumafobii. Jako calvofobiczny arcafob przejawia skłonności excirculofobiczne, a na skutek wyleczenia ceterinfanofobii mieszka teraz w Cambridge z żoną i trojgiem dzieci.