Bp Jan Pietraszko (1911-1988). Święcenia kapłańskie przyjął w 1936 roku. Był wikariuszem w Rabce, Czarnym Dunajcu, Zakopanem i w Krakowie. W 1947 roku został prefektem w krakowskim seminarium duchownym. W 1948 roku rozpoczął pracę jako duszpasterz akademicki przy kolegiacie św. Anny, tworząc podwaliny duszpasterstwa akademickiego w Krakowie. Z kościołem i parafią św. Anny, której proboszczem został w 1957 roku, związał się na całe życie. W 1962 roku został mianowany biskupem pomocniczym krakowskim. Pisał o nim Ojciec Święty; „Obdarzył go Bóg szczególną mądrością, darem rozumienia Słowa Bożego oraz darem prostoty i głębi w jego przekazywaniu. Zjednoczony z Bogiem, otwarty był na świat, na człowieka, na potrzeby jego duszy. Jakże cieszył się i żył II Soborem Watykańskim! Kaznodzieja, spowiednik, kierownik duchowy, Pasterz. Delikatny, wrażliwy, pełen szacunku dla człowieka, jakby nieistniejący, a przecież tak bardzo obecny. Był poniekąd twórcą współczesnego duszpasterstwa akademickiego w Krakowie. Ukazywał Boże drogi wielu pokoleniom młodzieży studiującej i inteligencji. Garnęli się do niego ludzie prości”. W Znaku ukazały się „Rozważania” (1961, 1964) i „Spotkania” (1967, 1998) – medytacje osnute wokół poszczególnych części mszy świętej i scen z Ewangelii. „Medytacje w drodze” (1977, 1983) mają pomóc w rozumieniu życia jako „wspólnej z Chrystusem drogi do Ojca”. Trwają starania o beatyfikację Jana Pietraszki.