Blizna po eterowej burzy

Eter to nieodłączny element tamtejszej rzeczywistości. Jest wszechobecny, zarówno w świecie, umysłach jak i zdolnościach bohaterów tej historii. Stał się stałym elementem nieba. Jego wstęgi płyną po nim w dzień i w nocy. To piorun, który po uderzeniu, wznieca pożar by odbić się raz jeszcze i pomknąć ku niebu. Stała obecność eteru, zwłaszcza zimowych burz, zmusiła ludzi do zmiany i poszukiwania innego sposobu na przetrwanie.
Jest grupa Osadników, którzy schronili się w potężnych kopułach i stworzyli świat Sfer - wirtualnych rzeczywistości, tak skutecznie imitujących otaczający ich niegdyś świat, ten który zmuszeni byli opuścić.
Są oczywiście i Wykluczeni czyli ludzie, którzy znaleźli sposób by przetrwać na otwartej przestrzeni bez wsparcia nowoczesnych biotechnologii. Dzicy łączą się w plemiona, a w ich hierarchii genetyka ma takie same znaczenie jak u znienawidzonych przez nich Kretów, osadników spod kopuły.
"Przez Burze Ognia" to w istocie dwie odrębne historie przedstawicieli obu tych grup, choć w pewnym momencie łączą się ze sobą, to nadal zachowują swoją autonomię.

Z tej wizji przyszłości widzianej oczami Perry'ego dowiadujemy się, że buzujący w powietrzu eter może też odmienić znacznie ludzkie możliwości. Stopniowo odkrywamy istnienie Scirów, Audów i Vidów oraz innych, nienazwanych jeszcze mocy dominujących Zmysłów. Odstępstwa te stanowią ciekawy i zajmujący wątek w powieści, mający swoje dalekie w skutkach sekrety.

Podobny za to do wielu antyutopijnych serii jest motyw przetrwania w głuszy. Człowiek kontra jeszcze bardziej nieokiełznane siły przyrody. Aria to Osadniczka, która zostaje niesłusznie oskarżona i skazana bez sprawiedliwego osądu na wygnanie. Szanse, że sama poradzi sobie w nocy eterowych rozbłysków jest znikoma. Gdy nakładka na jej lewym oku zostaje odłączona od Sfer, dziewczyna traci wszystko. Zostaje tylko jej wola przetrwania.

Na uwagę zasługuje za to wątek niezwykłej więzi - stanu, kiedy uczucia i pragnienia drugiej osoby stają się własnymi, a nasze zanikają, uniemożliwiając racjonalną ocenę sytuacji. Nie tylko dla bohaterów, ale również dla samego czytelnika. Jak można ocenić czy łączące bohaterów uczucia są w istocie prawdziwe, jeśli jeden z nich pozbawiony jest częściowo wolnej woli ? Jak stwierdzić czy taka miłość jest rzeczywista, jeśli połączyła początkowo wrogie sobie, tak różne istoty ? Trudno ocenić jej słuszność, jeśli nie nakłada się ona z więzami krwi i relacjami rodzinnymi.

Tereny wokoło kopuł to niebezpieczeństwo i w tym opowieści Osadników o Dzikich częściowo zgodne są z prawdą. Burze eterowe, przekraczanie ziem różnych plemion, spotkanie z wyznawcami kanibalizmu, watahami wilków czy też samymi intrygami i zdradami w wewnętrznym świecie kopuły.

Są też legendy z zewnątrz, o niebie zwanym Wielkim Błękitem. To na jego poszukiwanie bohaterowie wyruszą w tomie drugim. Czytelnik poszukiwał będzie nadal odpowiedzi postawionych na pytania z tomu pierwszego: o dokładne okoliczności czasu Jedności i co doprowadziło do zmiany klimatu i pojawienia się eteru na niebie.

"Przez burze ognia" to udany wstęp do antyutopijnego świata, gdzie każdy dzień to kolejna szansa na przetrwanie. To wizja przyszłości, która tak przypomina znaną nam już przeszłość, a gdzie okrucieństwo może kryć się częściej pod maską inteligencji i zrozumienia niż dzikiej natury. Przyjemny styl pisania, szybkie tępo akcji i sekrety w obu prezentowanych obliczach świata pod eterowym niebem.