Czy warto poświęcać się dla innych?

„Sekta egoistów" jest dziełem autora znanej powieści "Oskar i pani Róża". Kolejna z kilkunastu wydanych przez Wydawnictwo Znak pozycji pisarza Érica-Emmanuela Schmitta. Stosunkowo niewielka książka wydana, co prawda już dwadzieścia lat temu, ale na naszym rynku pojawiła się niedawno.

Gerard, główny bohater książki, jest badaczem i naukowcem, który poszukuje potrzebnych do napisania rozprawy doktorskiej materiałów w bibliotece. Zupełnie przypadkiem podczas przeglądania nieznanej księgi natrafia na nazwisko Gasparda Languenhaerta twórcy teorii egoizmu filozoficznego. Jak się okazuje Gaspard Languenhaert staje się dla Gerarda źródłem wielu poszukiwań na płaszczyznach, które do tej pory zupełnie go nie interesowały. Przestaje go wszystko wokół interesować, ignoruje rzeczywistość, staje się członkiem i wyznawcą sekty egoistów. Ciągłe poszukiwanie wiedzy i nowych wiadomości przyprawiają go w końcowej fazie o zawrót głowy, pomieszania zmysłów albo nawet obłędu.

Gaspard Languenhaert i jego Sekta egoistów to bardzo specyficzna organizacja. Nawet właściciel wynajmujący lokal na spotkania wyznawców Sekty egoistów ma ich serdecznie dość i „raczej wolałby prowadzić spelunkę dla przemytników niż zebrania filozofów".

Książka zawiera głównie krótkie rozważania filozoficzne, nie ma w niej specjalnie rozwiniętej akcji. Czytając ją można zatrzymać się na chwilę, aby przemyśleć wątek, by po chwili ponownie wrócić do lektury. Autor zastanawia się, czy warto swoje życie z kimś dzielić czy może lepiej żyć tylko dla siebie samego. Czy warto zajmować się sprawami innych ludzi, poświęcać się dla nich? Czy taki wybór ma jakikolwiek sens? Czy możliwy jest taki model życia w dzisiejszych czasach? Egzystencjonalne rozważania skłaniające do innego spojrzenia na sprawy codzienne. Na życie, pracę i gonitwę za czymś. Jest dużo pytań stawianych przez autora, lecz nie ma odpowiedzi. Każdy sam musi sobie na nie odpowiedzieć we własnym zakresie. Dla wyrównania nastrojów w książce występują również elementy humorystyczne związane z życiem głównego bohatera.
Sama książka, choć niezbyt obszerna, jest ciekawa i dobrze się ją czyta. Interesujące są rozważania filozoficzne na tematy religijne, egzystencjalne i egoizmu przede wszystkim.

Jednak zakończenie sprowadza czytelnika znowu na ziemię i nie ma tu miejsca na obsesję i obłęd. Proza Schmitta skłania do przemyśleń, jest ponadczasowa i dlatego trzeba się w nią wczytywać i wyciągać wnioski. Okładka książki jest ładna i dobrze dobrana kolorystycznie. Przedstawia jakąś tajemniczą postać, może Gerarda?

Bardzo ciekawa i dobrze napisana książka wydana przez ZNAK literanova.
Polecam.