Damy radę... a razem będzie lepiej!

Można być samowystarczalnym, radzić sobie ze wszystkim doskonale, być w dwóch miejscach naraz, prać, gotować i prasować idealnie ... ale po co robić to samemu, skoro „razem będzie lepiej". Myślę, że w życiu każdej samotnej osoby przychodzi taki moment, w którym ręce opadają i głowa się lasuje z ogromu problemów i niedogodności.

Wtedy każdy na miejscu głównej bohaterki rzuciłby wszystko i wszystkim, ale nie ona - Jess. Dobra, miła, pomocna, serdeczna i uparcie powtarzająca „damy sobie radę". Tak się zastanawiałam, czy to czasem nie powinien być tytuł tej powieści.

Jess radzi sobie świetnie z dwójką dzieci, psem i byłym mężem, który nie płaci alimentów. Sama pracuje na dwa etaty, ledwo wiąże koniec z końcem, sprząta domy bogaczy i zawsze, głęboko wierzy, że będzie dobrze. Powtarza to sobie i bliskim, nigdy nie tracąc nadziei. Kiedy dowiaduje się, że jej córka ma szansę na zdobycie stypendium w wymarzonej szkole, a resztę kosztów może pokryć wygrana w olimpiadzie matematycznej, Jess staje na głowie, by znaleźć sposób, jak dowieźć córkę na olimpiadę - do Szkocji. I ruszają: nastoletni syn, 10-letnia córka z chorobą lokomocyjną i pies o zaślinionym pysku i śmierdzących bąkach. A kierowcą będzie przypadkowo spotkany mężczyzna, który też jest teraz na rozdrożu. Można by napisać, że zawartość auta jadącego do Szkocji to bomba, która w każdej chwili może wybuchnąć. A może jednak nie i ... razem będzie lepiej?

Ta powieść to niesamowicie ciepła i jednocześnie wciągająca historia, która mogła przytrafić się każdej samotnej matce- bohaterce, niech Jess będzie inspiracją i wzorem dla tych, którzy nie wierzą w siebie i w to, że mogą osiągnąć wszystko. Tylko nie zapominajcie, że ...razem będzie lepiej! Gorąco zachęcam do lektury - WARTO !