Melodia duszy

Co dzieje się, gdy pewien hiszpański prawnik ma chwilę wytchnienia i nie myśli o paragrafach? Otóż okazuje się, że pisze powieść, która urzeka od pierwszej strony. Tak było w przypadku Andrésa Pascuala, autora Kompozytora burz.
Czasy współczesne. Wieczór. Kulisy jednej z paryskich oper. Jesteśmy świadkami niejasnej rozmowy dwóch przyjaciół, a mianowicie Michaela Steinera i Fabiena Rochera. Ceniony dyrygent i dyrektor opery dyskutują o jedynej w swoim rodzaju melodii. Wtem Fabien Rocher wręcza swojemu przyjacielowi list, który rzekomo został napisany przez samego Ludwika XIV. Jaką tajemnicę kryją słowa zapisane na pożółkłym papierze? Co Król Słońce chciał przekazać przyszłym pokoleniom?
Wiek XVII. Francja. Na świat przychodzi Matthieu. Chłopiec, który obcował z muzyką będąc jeszcze w brzuchu matki. Matthieu nie wyobraża sobie dnia bez nut i skrzypiec, na których grę opanował do perfekcji. Wkrótce nasz bohater z rozkazu króla Francji wyrusza na Madagaskar. Jego zadaniem jest odnalezienie i wierne zapisanie pradawnej melodii duszy. Nie będzie to wyprawa, podczas której odpocznie i będzie mógł cieszyć się egzotyką afrykańskiej wyspy, ponieważ nie jest jedyną osobą, której zależy na prastarej melodii. Legenda głosi, że utwór powstał przed początkiem świata i pojawieniem się człowieka. Melodia od lat była strzeżona przez Matrony, których uszy nie zostały skalane przez inne pieśni. Wkrótce Matthieu pozna jedną z nich, uwodzicielską Lunę. Kobietę tak niezwykłą, eteryczną i zjawiskową, że trudno uwierzyć w jej istnienie. Czy wyprawa Matthieu zakończy się sukcesem? Jak daleko posuną się wrogowie, aby pokrzyżować plany młodego kompozytora? Czy melodia duszy ma niezwykłą moc i odpowiednio wykorzystana może czynić cuda? Co na ten temat wie Isaac Newton?
Kompozytor burz jest pozycją, po którą warto sięgnąć z kilku powodów. Pierwszym z nich jest jej nieprzewidywalność i zawrotna akcja. To sprawia, że książkę czyta się szybko i płynnie. Bardzo podobał mi się język książki. Prosty, bez zbędnego upiększania, a mimo to sprawiający, że czytelnik się wzrusza. Niepodważalnym atutami książki są również ciekawa fabuła, charakterystyczne postacie, które zapamiętujemy, a nawet obdarzamy sympatią.
Recenzent: Ewelina Karpiuk