Naprzeciw apokryfom

Jest ona prologiem do opublikowanej wcześniej przez Wydawnictwo M książki „Jezus z Nazaretu. Część 1: od chrztu w Jordanie do Przemienienia", która spotkała się z ogromnym zainteresowaniem czytelników i z dnia na dzień stała się bestsellerem.
Rzecz, która zachwyca w sposobie pisania papieża emeryta, to jego ujmująca prostota i jasność przekazu. Jego przemyślenia są odkrywcze i porywające, jednak daleko im do naukowego tonu i językowego patosu.

Benedykt XVI w tomie tym wraca do źródeł. Zastanawia się nad najbardziej tajemniczym, a przez to od lat budzącym największe kontrowersje, okresie życia Jezusa. Dzieciństwo i narodzenie Chrystusa od zawsze osnute było tajemnicą. Od czasów średniowiecza aż po dziś dzień sekret ów i niedopowiedzenia stanowią główne źródło inspiracji dla twórców apokryficznych. Kiedyś skupiano się na cudach rzekomo dokonywanych przez Jezusa w czasach jego wczesnej młodości, cudach mało spektakularnych, ale będących zapowiedzą jego wielkości oraz wypełnieniem pewnych luk, które w świadomości ludzi średniowiecza były nie do zaakceptowania. Dziś, twórcy apokryfów zmierzają bardziej w stronę psychologizmu: wykorzystując pewne miejsca niedopowiedziane, budują bogate portrety psychologiczne, stanowiące nie tyle wyjaśnienie tego, co niedookreślone, ile parabolę współczesności.

Benedykt XVI w swojej książce - jednocześnie trudnej i przejrzystej - bogatej w treści, stara się uciąć wszelkie spekulacje. Ukazuje moment narodzenia Chrystusa w konkretnej rzeczywistości, jednocześnie stawiając pytanie fundamentalne, czym dla mnie jest narodzenie Chrystusa. Kapłan łączy w książce tej medytacje z rezultatami osobistych odkryć w świetle wiary i historii. Jak sam wspomina we wstępie, podejmuje dialog z tekstami Ewangelii - wysila się, by podjąć dialog z żywym Słowem, by dzięki niemu połączyć to, co minione, z tym, co obecne i przyszłe. Z wielką pokorą przyznaje, że ani jego interpretacja, ani interpretacja kogokolwiek innego nie może równać się z tekstem oryginału i z tym co ma on każdemu do powiedzenia. Kaja się, uznając własną prostotę, mając jednocześnie nadzieję, że jego niedoskonałe przemyślenia staną się dla kogoś drogowskazem czy pomocą w relacji z Jezusem.

Benedykt XVI prezentuje w swojej książce wiele literackich kontekstów, zapytując również, skąd Ewangeliści czerpali wiedzę o momencie poczęcia, narodzenia i dorastania Chrystusa. Wszystko to z ujmującą prostotą i mądrością. Choć lektura odpowiada na wiele dręczących wątpliwości, jest także zaproszeniem do samodzielnych poszukiwań - pewne sprawy zostały bowiem przemilczane. Autorytet papieski autora buduje w nas poczucie prawości podejmowanych refleksji. Nie mamy poczucia, że to kolejna nieudana próba rozwiązania odwiecznej zagadki o dzieciństwie Jezusa. Jej zaletą są także gabaryty - dzięki stosunkowo małej objętości, książka ta nie jest w żaden sposób przegadana. Zawiera w sobie to co najważniejsze, stanowi esencję rozmyślań ważkich i kardynalnych.

Polecam wszystkim osobom zainteresowanym podejmowanymi kwestiami, zwłaszcza zaś tym, których do tej pory w tekstach teologicznych odstraszała ich patetyczność, wyniosłość i bardzo naukowy ton. Benedykt XVI z niego rezygnuje, dając nam tym samym okazję do podjęcia próby dialogu z jego tekstem w oparciu o Pismo Święte. Wszystko prawomocnie, poparte Ewangelią i uzasadnione historycznie.