O radości bycia razem

„Miłość oraz inne dysonanse" Janusza Leona Wiśniewskiego i Irady Wownenko kupiłam zachęcona dopiskiem na okładce >Powieść na miarę "Samotności w Sieci"<. To właśnie „Samotność w sieci" która ukazała się w 2001 roku była debiutem J.L. Wiśniewskiego i przyniosła mu sławę nie tylko w Polsce. Pisarz jest autorem wielu książek i jest określany jako „znawca kobiet". Mieszka i pracuje we Frankfurcie nad Menem. Natomiast Irada Wownenko jest rosyjską pisarką znaną głównie z powieści dla dzieci. Mieszka i pracuje w Sankt Petersburgu.
Książkę sklasyfikowałabym jako dramat.

Akcja powieści toczy się w dwóch miastach: Berlinie i Moskwie. Poznajemy Strunę , Polaka mieszkającego w Berlinie. Jest on rozwiedzionym krytykiem muzycznym, który przechodzi załamanie psychiczne na wieść o zdradzie ukochanej kobiety i sam zgłasza się do zakładu psychiatrycznego. To tam chce zapomnieć , oderwać się od rzeczywistości. Pomagają mu w tym muzyka i słuchanie zwierzeń pacjentów szpitala. To właśnie opowieść Magdy Schmitovej sprawia, że niespodziewanie opuszcza szpital i wyrusza do Moskwy w poszukiwaniu Darii. W Moskwie trafia do Archiwum Państwowego i spotyka pracującą tam Annę- Rosjankę, niespełnioną matkę, samotną, nierozumianą żonę wiecznie zajętego biznesmena.

Jest to książka o tęsknocie za bliskością drugiej osoby, o miłości, fascynacji, erotyzmie, o zdradzie i inności ludzi. Bohaterom nie przeszkadza, że pochodzą z innych krajów, że dzieli ich historia, światopogląd, religia. Dla nich liczą się zwykłe ludzkie odruchy, takie jak pragnienie bliskości, współczucie, zrozumienie. Pisząc o książce nie można pominąć roli, jaką odgrywa w niej muzyka. Jest ona tłem do przeżywania wspomnień, staje się lekarstwem w chwilach wielkich emocji lub nicią porozumienia między bohaterami.

Wiśniewski używa w powieści poetyckich metafor, które przeplatają się z słowami niecenzuralnymi. Postacie bohaterów można postrzegać jako przerysowane, a tragedie, które ich spotkały za wyolbrzymione, ale mimo to są realistyczne i każdemu bliskie. W odróżnieniu od stylu Wiśniewskiego styl pisania Irady Wownenko jest łagodniejszy, mniej skrajny emocjonalnie, ale nie mniej interesujący.

Książkę należy czytać powoli i bardzo uważnie, zastanawiając się nad każdym zdaniem, ponieważ J.L. Wiśniewski potrafi przedstawić emocje w kilku linijkach. Powieść to głównie przemyślenia bohaterów-dotyczą one teraźniejszości i przeszłości, dzięki czemu poznajemy ich losy. Akcji jest tu mało, a po przeczytaniu ostatniej strony czuje się pewien niedosyt. Czytelnik ma nadzieję przeczytać o ich szczęściu, radości bycia razem, o zauroczeniu sobą, o........., ale to każdy musi dopowiedzieć sobie sam.

Książka mi się podobała. Jest emocjonalna, dotyka wielu tematów tabu, chociaż czasami potrafi się dłużyć. W piękny sposób w treść książki wpleciona jest muzyka. Aż chce się włączyć płytę z utworami Chopina, Schumanna czy Wysockiego i posłuchać razem z bohaterami.

„Miłość oraz inne dysonanse" nie jest powieścią na miarę „Samotności w sieci" jak to zapewniał wydawca, ale jest to ważna powieść w dorobku autorów , która nie powinna przejść bez echa. Polecam tę książkę tym, którzy lubią czytać J.L. Wiśniewskiego mimo specyficznego stylu pisania, z którym oswajamy się dopiero po przeczytaniu kilku stron lub nawet kilku rozdziałów.