Opowieść o najbardziej heroicznym zawodzie

Czy studiując zapiski przodka zafascynowanego postępem medycyny, który dokonywał się na jego oczach, można stworzyć arcydzieło? Można i sztuka ta udała się Jurgenowi Thorwaldowi. Świadczą o tym liczne wznowienia tej pozycji, jak również tysiące osób, które zapoznały się z tym tytułem. Nie jestem lekarzem, ale ani przez chwilę podczas lektury tej książki nie czułam się znudzona.
Thorwald w genialny sposób z zapisków swojego dziadka stworzył dzieło, które na pewno przez długi jeszcze czas będzie bardzo chętnie czytane na całym świecie i to nie tylko przez lekarzy. Pasjonująca wędrówka przez różne miasta a nawet kraje, w którą wraz z pierwszą stroną tej książki zostajemy porwani, pełna jest łez, niewyobrażalnego bólu pacjentów operowanych na żywo, ale także, a może przede wszystkim, nadziei. Nadziei na postęp w medycynie. Historia tego postępu, usłana jest wieloma istnieniami ludzkimi, które wyzionęły ducha na ówczesnych stołach operacyjnych, znojną i trudną pracą lekarzy, którzy czasem decydowali się na przeprowadzenie operacji, uznawanej w tamtych czasach za niewykonalną i czasem udawało im się dowieść, że jednak można taką operację przeprowadzić.
Na mnie największe wrażenie w całej tej lekturze wywarły jednak jednostki wybitne, które miały swoje wizjonerskie zapatrywania i wbrew nauczanym zasadom, podjęły się ogromnego wyzwania - wkraczania w obszary ludzkiego ciała, uznawane do danego momentu za nieoperowalne. Dzięki takim ludziom, którzy nie zrażali się wzgardliwymi komentarzami światowych sław w dziedzinie chirurgii, mamy teraz środki znieczulające, poznana została w znacznym stopniu ludzka anatomia i jest mnóstwo różnych zabiegów chirurgicznych.
Postęp medycyny jest niesłychanie fascynujący. Człowiek, który żył w czasach opisanych w książce, był naocznym świadkiem dokonujących się w szalonym tempie zmian. Niemal z dnia na dzień okazywało się, że wiedza, którą dysponują ówcześni lekarze, wymaga uzupełnienia. Lektura wzbudzi w czytelnikach na nowo szacunek dla lekarzy i dla medycyny w ogóle, choć jak zdarzały się, tak i zdarzają się nadal czarne owce wśród osób wykonujących ten chyba najbardziej heroiczny zawód świata. Gorąco zachęcam do lektury!
Recenzent: Agata Gołda