Przez pot i kurz

Oto w niewielkiej nadmorskiej miejscowości Talara wydarzył się dramat. Brutalnie zamordowano młodego chłopaka, dezertera z pobliskiej bazy wojskowej. Sprawą zajmuje się dwóch policjantów. Lituma, młodszy stopniem, o wrażliwej duszy, bogatej wyobraźni poddaje wszystko w wątpliwość. Zaś doświadczony Silva, pomimo iż nie zdradza swoich zamiarów, potrafi w zgrabny sposób przekonać podejrzanych i przyjaciół do wyjawienia faktów, a także ich przypuszczeń. Śledztwo nie jest łatwe jak w klasycznych kryminałach z zeszłego wieku, a dochodzenie opiera się głównie na domysłach i zasłyszanych plotkach. Mało tu dowodów rzeczowych i pewnych faktów, nie doczekamy się też narzędzia zbrodni i odcisków palców. Tu liczy się spryt i łączenie poszlak w jedną całość. Co więcej na drodze dzielnych policjantów staje niezbyt przyjazny dowódca bazy wojskowej i jego urocza, choć równie władcza, córka.

Llosa nie pierwszy raz udowadnia, że potrafi bardzo zgrabnie poprowadzić czytelnika przez wyimaginowany świat. Chociaż nie jest to powieść obszerna, zawiera w sobie idealne proporcje przedstawienia bohaterów, kolejnych, stopniowo pokonywanych przeszkód i błędnych poszlak. Mimo trzecio-osobowej narracji opowieść snuje się wyraźnie za Litumą. To jego myśli i spostrzeżenia poznajemy, to jego oczami oglądamy świat. A jest co oglądać, bo w niewielkiej miejscowości znajdzie się kilka wyrazistych, ale niejednoznacznych postaci.

Kunszt Llosy został doceniony już nie raz, ale na uwagę zasługuje też tłumacz. Książka w przekładzie Enrique Porcel Ortega przenosi nas w świat lepki od potu, śmierdzący rybą i smakujący rozwodnionym, kukurydzianym piwem. Opisy są krótkie, rzucone mimochodem, a idealnie naświetlają sytuacje panującą w Talarze, jednocześnie nie zanudzając czytelnika. Cała fabuła płynie bardzo wartko, nie ma tu czasu na podziwianie widoków (no, może poza krągłymi kształtami pewnej damy). I bardzo dobrze! Bo prosta historia okrutnego morderstwa wciąga bez reszty, nie dając się oderwać od stron książki. A raczej jej 148 stron, które z łatwością połyka się w jedno popołudnie.

Trzymająca w napięciu, a jednocześnie lekko napisana powieść "Kto zabił Palomina Molero?" jest zdecydowanie warta polecenia. Szczególnie na lepkie, letnie wieczory dla tych wszystkich, którzy z kryminałem żyją za pan brat, ale też dla tych, którzy gustują w lekkiej literaturze obyczajowej. Tym czytelnikom, którzy mieli styczność z Llosą kolejnej powieści nie trzeba polecać, a wszyscy inni na pewno docenią tę pozycję jako początek przygody z uznanym artystą.