Sentymentalna podróż do przeszłości

Jaka iskra przeszłości mogłaby być na tyle silna, by jednym swoim światłem rozpalić wielki, trawiący wszystko ogień, dzięki któremu można byłoby bez zastanowienia zostawić swoje uporządkowane życie? Jakie dźwięki, jaka melodia, jaki utwór, zapach, gest, wspomnienie byłyby na tyle silne, by bez chwili namysłu, wziąć klucz, wsiąść do auta i gnać naprzeciw przeszłości? I czy każdy z nas nosi w sobie jakieś piękne, wypielęgnowane wspomnienie, w ramiona którego umiałby się rzucić, zupełnie ślepo?

Emilie, bohaterka książki „Czekam na Ciebie" jest dojrzałą kobietą, wiodącą ustabilizowane, może ciut monotonne życie u boku męża. Poznajemy ja w momencie przygotowywania uroczystej, wykwintnej kolacji z okazji 25. rocznicy ślubu. Niestety, do pięknie zasłanego stołu, do z pietyzmem przygotowanych dań, do wytrawnej butelki wina - nigdy małżonkowie nie zasiądą, czego głównym powodem jest anons w gazecie, który hipnotyczną siłą pcha bohaterkę w stronę ciepłych ramion włoskiej prowincji. Emilie zostawia rocznicową kolację, telefon, zabiera klucze do auta i jedzie do Włoch. Od tego momentu, stajemy się pasażerami Emilie, wsłuchującymi się w jej wspomnienia młodzieńczych lat, u boku chorej siostry, a przede wszystkim, u boku magnetycznego Dario - jej pierwszej miłości.

Podróż do Włoch staje się doskonałą okazją do popatrzenia w głąb siebie, z taką intensywnością, z jaką być może Emilie nigdy dotąd na siebie nie patrzyła. Poprzez retrospekcyjny most zarzucany, niczym wędka w kierunku przeszłości, Emilie dokonuje autorefleksji nad swoimi relacjami z chorą siostrą, własną matką czy dojrzałymi już córkami. Czy bycie matką i żoną oznacza odłożenie na zakurzony regał swoich pragnień i marzeń? Czy ustabilizowane życie, z mężem u boku jest receptą na wieczny spokój? Czy można głęboko w sercu być wiernym swojej pierwszej miłości?

„Czekam na Ciebie" jest doskonałą powieścią na jesienne, wydłużające się wieczory, przy lampce dobrego wina i przy nostalgicznej muzyce. To dojrzałe, prawdziwe studium kobiecej natury, jej złożoności, emocjonalnej więzi z najbliższymi. To lustro duszy kobiecej, w której każda z kobiet może odnaleźć odbicie siebie, swoich trosk, tęsknot, marzeń. To opowieść o szukaniu własnej drogi, nawet takiej, która przekracza granice między państwami - nawet takiej, która przekracza granice samego siebie. Książka emanuje ogromnymi pokładami ciepła, emocji, wspomnień - serwowanymi w zwiewny, lekki, słodko-gorzki sposób. Serdecznie polecam....