Uwielbienie to uzdrowienie

W 44 dobrych wiadomościach dziennikarz opisuje m.in. historie, które niejednokrotnie nie miały prawa się zdarzyć. Nie miały prawa, uwzględniając wszystko to, co wokół nasz logiczne, namacalne, ludzkie - a nie boskie.

Jakimowicz nie tylko opisuje innych, ale nie boi się mówić również o sobie, o swojej rodzinie, wspólnocie czy pracy. Wprost mówi o okresach wielkiej „ciemni" i pustki, ale i o czasie pełnym łaski. W poszczególnych kontekstach przytacza również wypowiedzi księży, osób duchownych, których spotkał na swojej drodze - czy to w pracy dziennikarza, czy to w czasie odbytych rekolekcji lub zwyczajnego bycia we wspólnocie, o której też wiele pisze.

Jednym z częstych tematów jest Boża miłość „-To zasługiwanie na Bożą miłość to rzeczywiście niezwykle powszechny problem, (...) - Z czego to wynika? Z tego, że nie mamy w relacjach międzyludzkich doświadczenia bezinteresownej miłości." - mówił w rozmowie z Jakimowiczem franciszkanin, ojciec Wit.

Książce nie brakuje humoru i charakterystycznego dla dziennikarza zadziornego stylu. Poruszane w niej jest wiele tematów, takich jak choroba, nieprzebaczenie, łaska, charakterystyczne dla Polaków narzekanie oraz wiele innych.

Co do ostatniego wątku autor ma ciekawą tezę, co do tej narodowej „przypadłości" i pisze - „Skąd się to w nas bierze? Może, jako naród z natury bardzo religijny dosłownie potraktowaliśmy słowa ewangelisty Mateusza: „Będą narzekać wszystkie narody ziemi" (Mt 24,30)?".

Lub jak z przymrużeniem oka traktuje opinie innych o wspólnotach charyzmatycznych - „Jak w dowcipie: w czasie rekolekcji dla charyzmatyków animator pyta: „Kto z państwa chce herbatę, ręka w dół.".

Nie wszystko, co zostało napisane można przyjąć z huraoptymizmem, podczas lektury rodzą się pytania, na które niekoniecznie uzyska się odpowiedź po jej skończeniu. Jednak nawet czytając z pewnym dystansem można zyskać coś dla siebie.