Walka o powrót
„Anioły jedzą trzy razy dziennie" to kontynuacja pierwszego reportażu Grażyny Jagielskiej „Miłość z kamienia", która w sposób odważny i bezpośredni opisuje pobyt autorki na oddziale zamkniętym kliniki psychiatrycznej. Tym razem autorka przybliża czytelnikowi życiorysy pacjentów, z którymi w trakcie półrocznej hospitalizacji tworzyła grupę wsparcia. W znacznej mierze są wśród nich weterani misji w Iraku i Afganistanie, którzy na skutek długotrwałego stresu bojowego i koszmarnych doświadczeń nie byli w stanie odnaleźć się po powrocie do domu i rodziny. Pacjentami, takimi jak Grażyna Jagielska, są również osoby cywilne, które nie sprostały presji zawodowej, które chronicznie potrzebują akceptacji innych ludzi, a także którym brakuje asertywności, doskwiera samotność i pustka .
Książka Grażyny Jagielskiej to przejmująca relacja walki o powrót do „normalności", która przenosi czytelnika w „zamknięty" świat kliniki psychiatrycznej. Jest to okrutny i przerażający świat, w którym urojenia mieszają się z rzeczywistością, a prawda z fikcją. Jednych ogarnia niepohamowany gniew, inni popadają w głęboką depresję, a jeszcze innym wydaje się, że nie istnieją. Rany fizyczne, choć bolesne, z czasem się goją. Psychika człowieka to jednak bardzo skomplikowany mechanizm, którego nie da się łatwo naprawić. Leczenie jej jest długotrwałe i nie zawsze kończy się powodzeniem. Najważniejszym bowiem lekarzem i lekarstwem jest sam chory i świadomość jego problemu.
„Anioły jedzą trzy razy dziennie" to lektura dla osób świadomych tematu, który porusza. Z całą pewnością nie jest to książka do snu, ani dla zabicia czasu. Nie da się obojętnie przejść obok treści, które ona zawiera. Przedstawione problemy i historie innych chorych szokują, przerażają, a co za tym idzie na trwale zapadają w pamięć czytelnika. Czasami może się zdarzyć, że czytelnik zacznie się utożsamiać z niektórymi postaciami i ich trwogami.
Książka Grażyny Jagielskiej zmusza do refleksji nad naszym życiem i zastanowienia się dokąd właściwie zmierzamy i co nas jeszcze czeka. Możemy się oszukiwać, lecz prawda jest taka, że każdy może zająć ich miejsce. Młodym ludziom często wydaje się, że są niezniszczalni i że wszystko co złe prędzej przydarzy się innym, niż właśnie im. Dopiero po czasie wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak kruche i wątłe jest to przekonanie. Życie doświadcza nas na wiele sposobów, nieraz dając nam przy tym mocno w kość. Zwykle dajemy sobie radę z naszymi codziennymi niepowodzeniami, a także traumatycznymi wydarzeniami. Czasami jednak złe demony z przeszłości są zbyt potężne i nie pozwalają na powrót do normalności.
Recenzent: Mariusz Albiński
Poznaj tajemnice, o których nie mówimy nawet najbliższym. Autorka głośnej "Miłości z kamienia" przełamuje kolejne tabu.
Grażynę Jagielską przez lata paraliżował strach. Żyła problemami męża. Dla jego pasji poświęciła swoje życie. W końcu jednak musiała zawalczyć o siebie. Przeżyła własny „lot nad kukułczym gniazdem”. Spędziła pół roku w szpitalu psychiatrycznym.
Poznała kobiety, które tak jak ona długo udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. Była w miejscu, w którym można było wszystko. Nie wolno było jednego – kłamać.
Julia musiała być coraz lepsza, aż pod wpływem stresu odcięła sobie ucho.
Ratownik wiecznie golił głowę i wierzył, że dzięki temu stanie się kimś innym.
Marek wrócił z wojny jako bohater, ale nie potrafił już żyć z tym, co tam widział.
Karolinka była przekonana, że jest aniołem i nikt jej nie widzi.
Autorka zabiera nas w podróż pełną intymnych zwierzeń i prawdziwych emocji. W poruszający sposób opisuje azyl dla zagubionych oraz obrazy, które prześladowały ich latami. Opowiada o szczerości, potrzebie zrozumienia i bliskości.