Zagramy?

„House of Cards" opowiada o tym, co dzieje się, kiedy jeden z autorów sukcesu nowego rządu, nie dostaje obiecanej nagrody. Francis Urquhart jest jedynym z najbardziej zaufanych ludzi premiera - szefem dyscypliny w jego gabinecie. Zna najciemniejsze grzeszki każdego z posłów partii rządzącej i nie raz tuszował skandale na najwyższych szczeblach władzy. Kiedy więc po wygranych wyborach nie dostaje obiecanej ministerialnej teki, postanawia zemścić się na partyjnych kolegach i samemu sięgnąć po najwyższy urząd.

Czytając „House of Cards" mamy wrażenie, że obalenie rządu jest wyjątkowo łatwym zadaniem, a cała wielka polityka to tylko układanie tytułowego domku z kart - jeden niewłaściwy ruch i cała konstrukcja może runąć. Książka przypomina wielką grę w szachy, gdzie przewidując ruchy przeciwnika jesteśmy w stanie skłonić go do zrobienia dokładnie tego, czego pragniemy.

Książka Michaela Dobbsa powstała na długo przed sukcesem amerykańskiego serialu, a obecnie została jedynie lekko odświeżona. W żadnym jednak momencie lektury nie odczułam, że książka jest prawie moją rówieśniczką (aż szkoda, że nie jest ona o rok starsza - mogłabym zaliczyć szczególnie kłopotliwy punkt w tegorocznym wyzwaniu czytelniczym;)). Nie raził mnie zupełnie brak smartfonów, internetu czy innych nowinek XXI w., a bohaterowie wydawali się nie starszymi, a mądrzejszymi kolegami naszych dobrych znajomych z Wiejskiej. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej dawałam się wciągnąć w polityczną grę i patrzyłam, jak bohaterowie zbliżają się do nieubłaganego finału.

Książka stanowi doskonałą reklamę dla serialu, którego z niewiadomych przyczyn jeszcze nie oglądałam, a co z pewnością niedługo nadrobię. Czytało się ją szybko i przyjemnie, choć muszę przyznać, że początek - gdzie autor wprowadził naraz całą plejadę bohaterów, wydawał się nieco zagmatwany. Akcja jednak szybko stała się tak porywająca, że o początkowych zastrzeżeniach z łatwością zapomniałam.

Zdecydowanie polecam!