„Znakowski Illg"

Na początek wyjaśnienie tytułu mojej recenzji. Czytając tę perełkę wydawniczą „Znaku" - jestem pewien, że to nie tylko Jerzy Illg stał się szczęśliwym członkiem wspaniałej grupy „Znaku" i „Tygodnika Powszechnego", ale również „Znak" pozyskał dzięki decyzjom „władz Uniwersytetu Śląskiego" - wspaniałego, twórczego i przede wszystkim pełnego zapału i zaangażowania człowieka, duszą i sercem oddanego swej pracy. Czytając „Mój znak" - czuje się, jak bardzo Jerzy Illg żyje tym, co robi i w czym uczestniczy. Już od pierwszych stron, im bardziej zagłębiałem się w cudowny świat „Jerzego Illga", nie mogłem się oderwać od czytania. Barwne opisy przyjaźni, okraszone wspaniałymi anegdotami i epizodami z życia wielkich pisarzy i poetów, pozwoliły nam wejść do prywatnych domostw, spotkań, poznać obraz życia tych wielkich, a przecież normalnych, bardzo ludzkich postaci. Jednocześnie Jerzy Illg przekazuje istotne przesłanie czytelnikowi - na czym polega wielkość poetów i pisarzy, z którymi miał tę niesamowitą przyjemność i niczym nie dający się zastąpić zaszczyt przyjaźni, wspólnych spotkań, podróży, przedsięwzięć.

W wielu miejscach Jerzy Illg podkreśla, że zostawia prywatność niektórych rozmów i spotkań dla siebie. Jednakże ja chciałbym podziękować mu głównie za to, że poznaliśmy wiele z prywatności wspominanych osób i za to jestem bardzo wdzięczny. Książka Jerzego Illga to perełka, bo jak mało która pełna jest bezpretensjonalności, świeżości, otwarcia i prawdomówności. Cieszy czytelnika wspaniałym humorem i rzadką w dzisiejszych czasach szczerością. Gratulując autorowi i „Znakowi" tego tak pięknie wydanego arcydzieła, radzę wszystkim Szanownym Czytelnikom, ceniącym sobie literaturę na najwyższym poziomie, pośpieszyć się z zakupem tej, czytającej się jednym tchem, jednej z moich najbardziej ulubionych książek roku 2009.

Australia - Wollongong, 20 grudnia 2009