„Jest pan niezwykłym Polakiem....
... i cieszę się, że mogę panu wręczyć obywatelstwo polskie, kraju, który z trudem przezwyciężył system, który nas oddzielał od świata zachodniego i który konsekwentnie od 25 lat stara się nawiązać pozrywane albo nadwyrężone więzy łączące nas ze światem zachodnim" - powiedział prezydent Bronisław Komorowski podczas piątkowej uroczystości w Belwederze.
Prof. Norman Davies otrzymał polskie obywatelstwo 4 lipca 2014 roku dokładnie w 25. rocznicę wyborów, po których do władzy doszła "Solidarność".
Prezydent Komorowski zaznaczył, że brytyjski historyk to nie tylko zasłużona dla Polski osoba, ale też "dobry sygnał, płynący do środka Polski i jednocześnie na zewnątrz". Przekonywał, że wielkim zadaniem jest dzisiaj nie tylko opowiadanie światu historii Polski, ale też "pokazywanie nam w Polsce, jak świat nas widział". - To wielkie zadanie w wielkiej mierze wypełniane przez pana profesora - ocenił.
Prof. Norman Davies, autor m.in. historii Polski "Boże igrzysko" i kawaler Orderu Orła Białego w przemówieniu zaznaczył, że nie zmienia obywatelstwa, lecz przyjmuje drugie. Podkreślił, że człowiek może mieć wielowarstwową tożsamość. "Można być jednocześnie Polakiem i Europejczykiem, podobnie jak Polakiem i Brytyjczykiem" - zaznaczył.
A już 31 lipca 2014 największy bestseller Normana Daviesa w wyjątkowej edycji! W nowym wydaniu ukaże się Powstanie 44 - literacki pomnik wystawiony bohaterom powstania warszawskiego, a zarazem wnikliwe studium historyczne. W 70. rocznicę powstania powraca w specjalnym wydaniu, z dodatkową przedmową autora.
Największy bestseller Normana Daviesa.
Powstanie Warszawskie to jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń drugiej wojny światowej, w którym ogniskują się historyczne konflikty tamtego czasu. Chociaż z różnych powodów na Zachodzie i na Wschodzie starano się o Powstaniu zapomnieć – jego skutki były trwałe, a jego echa brzmią po dzień dzisiejszy. Historyczne znaczenie Powstania w związku z siłami działającymi w obrębie antyhitlerowskiej koalicji lepiej widać dziś, z perspektywy czasu.
„Decyzję o stworzeniu głębszego studium o Powstaniu podjąłem dopiero pod sam koniec lat dziewięćdziesiątych" – pisze Autor w przedmowie – wyglądało bowiem na to, że – mimo dziesięciolecia, które minęło od upadku komunizmu – nikt nie kwapi się, aby przedstawić nową wizję Powstania w jego szerszym kontekście.
Dostępnych było wiele nowych materiałów, pamiętników i dokumentów; zniknęły też dawniejsze ograniczenia. A mimo to nie pracowano nad żadną nową ogólną syntezą”.
Davies umieścił historię Powstania na obszernym tle zdarzeń od 1939 do 1956 roku, rozszerzając narrację do czasów współczesnych. „Ostatecznie zdecydowałem – pisze – że podstawowe pytanie, jakie należy postawić, brzmi nie dlaczego powstańcy nie zdołali osiągnąć swoich celów?, lecz dlaczego w ciągu dwóch miesięcy wahań i deliberacji zwycięscy alianci nie zorganizowali pomocy?”.