Anna Dymna: Tak powinny wyglądać wszystkie podręczniki

Jakaż to ważna książka w naszych ponurych, pełnych nienawiści, kompleksów i czarnowidztwa czasach! Powinien ją przeczytać każdy Polak. I duży, i mały. Czyta się ją jednym tchem. Serce rośnie, a duma rozpiera, że też jest się Polakiem.

Forma książki jest wspaniała. Dowcipne komiksy, cytaty internetowych opinii - zwięzłość oraz lekkość tekstu sprawiają, że opisane historie wpadają w pamięć jak piękna, prosta melodia, która zostaje w nas na zawsze. Tak powinny wyglądać wszystkie podręczniki w szkołach.

Życiorysy ciekawych ludzi nie muszą być nudne, wyrzynane tępą piłą, postawione na koturnach. Nie muszą budzić niechęci i złości. Przyłapałam się na tym, że, gdy czytałam tę książkę, byłam cały czas uśmiechnięta. Czułam, jak budzi się we mnie energia, by gdzieś pędzić i zrobić coś pożytecznego, ciekawego. Dopiero przy ostatnim rozdziale ogarnęły mnie inne uczucia: zdumienie, zażenowanie, wzruszenie, duma. Oblał mnie rumieniec... no bo nagle przeczytałam o Annie Dymnej. Ja w tym towarzystwie? To dla mnie ogromne wyróżnienie. I jakoś tak inaczej wreszcie ktoś o mnie napisał. Tak normalnie, prosto, a w dodatku o tym, co naprawdę jest dla mnie najważniejsze. Wreszcie nie jestem „matką boską od Downów", tylko zwyczajnym człowiekiem, który coś robi, bo robi: bo kocha to, co robi; bo tak i już; bo sprawia mu to radość.

Zrozumiałam największą siłę tej książeczki. Opisani w niej bohaterowie są właśnie zwykłymi ludźmi. Tacy jak każdy... Dlatego ta książka to doping, wskazówka, drogowskaz... Wystarczy mieć pasje, marzenia, czegoś bardzo chcieć, a wtedy wszystko może się udać. Najważniejsze już mamy: jesteśmy Polakami, a przecież „Polak potrafi, Polka też... ". Dziękuję Autorom za ten niespodziewany prezent. Czekam na następne tomy.