Wzruszające wspomnienia hrabianki Branickiej
Ostatnia ze szlacheckiego rodu Branickich, hrabianka Anny Branicka-Wolska, miała, jak sama przyznaje, szczęśliwe życie. Nie znaczy to jednak, ze było ono usłane różami, los bowiem nie szczędził potomkini wielkiego rodu. Szczęśliwe lata dziecięce, których rytm wyznaczał tętent ukochanych arabskich koni i zabawy w ogrodach i komnatach pałacu w Wilanowie, gwałtownie złamał dramat wojny i zesłanie do łagru.
„Miałam szczęśliwe życie" hrabianki Anny Branickiej-Wolskiej to z jednej strony piękna odyseja rodzinna, widziana z perspektywy burzliwego dwudziestego wieku, a z drugiej wspaniała historia honoru, wierności i pełnej oddania miłości. To także wyjątkowe świadectwo czasów, w których klasyczne, międzywojenne wychowanie stanowiło trwałą wartość i było źródłem siły w walce o godność osoby i rodziny. To w końcu historia z pięknym morałem: prawdziwe szlachectwo to nie kwestia genealogii, ale ciągle sprawdzane najważniejsze wartości, którym pozostajemy wierni. To właśnie czyni nasze życie szczęśliwym i pełnym, mówi nam hrabianka.
Przeczytaj fragment
Opowieść kobiety, która żyła w dwóch epokach.
Anna Branicka uwielbiała jeździć konno, podróżowała z rodzicami po Europie i wraz z siostrami bawiła się w namiocie wezyra przywiezionym spod Wiednia przez Jana Sobieskiego. Już niedługo miała zatańczyć na swoim pierwszym balu, a potem wyjść dobrze za mąż i wieść szczęśliwe życie młodej arystokratki.
Wojna pokrzyżowała te plany. Sala balowa w należącym do Branickich pałacu w Wilanowie zmieniła się w szpital polowy, a suknie powędrowały do kufra. Anna przyłączyła się do konspiracji, a po powstaniu warszawskim wraz z rodzinami innych arystokratów trafiła na zesłanie w głąb Rosji.
Po zakończeniu wojny czekała na powrót do Polski i spotkanie z ukochanym Januszem. Ale życie nie napisało dla tej miłosnej historii szczęśliwego zakończenia…
Anna Branicka-Wolska – ostatnia z rodu Branickich – we wzruszających wspomnieniach przywołuje czasy, które bezpowrotnie odeszły i świat, który skończył się wraz z wybuchem wojny. Pisze także o powojennym życiu polskiej arystokracji.
Historia kobiety, której pomimo przeciwności losu udało się przejść przez życie swoją własną drogą.