Opowieść o pasji, odwadze i cenie, jaką trzeba zapłacić za marzenia

„New York Times" napisał, że „Uczeń architekta" to do tej pory najlepsza i napisana z największym rozmachem powieść Elif Shafak. Autorka przenosi nas do czasów świetności imperium osmańskiego.

Młody Dżahan, opiekun białego słonia, zostaje uczniem słynnego architekta Sinana. Sercem chłopca zawładnie córka sułtana, a wyobraźnią - potężne budowle projektowane przez jego mistrza. Sinan to postać autentyczna. Był naczelnym architektem za rządów Sulejmana I Wspaniałego (1520-1566), Selima II (1566-1574) i Murada III (1574-1595). Trafił do korpusu janczarów, gdzie szybko awansował do rangi pierwszego oficera. W trakcie wojskowych podróży wykazywał duże zainteresowanie architekturą, budową mostów, starożytnych budowli i zamków obronnych. Niszczenie budowli pozwalało mu poznawać ich słabe strony, budowanie sprawdzać pomysły w praktyce. Szybko stał się ekspertem od fortyfikacji, dróg, mostów i akweduktów. W 1537 roku trafił do biura naczelnego architekta kraju. To zapoczątkowało jego spektakularną karierę. Został odpowiedzialny za utrzymanie, budowę i odbudowę konstrukcji cywilnych: dróg, mostów, akweduktów; i religijnych: meczetów. Zaprojektował czterysta siedemdziesiąt sześć budowli, do dziś przetrwało około sto dziewięćdziesiąt sześć z nich.

Równoprawnym bohaterem powieści jest Stambuł, ze swoimi monumentalnymi budowlami, mozaiką ulic i tajemniczych zaułków. Miasto, które olśniewa, fascynuje i pochłania. Za czasów Sulejmana Wspaniałego powstały najbardziej spektakularne budowle - meczety i pałace. Stambuł w tamtych czasach był miastem zniewalającym, intrygującym, axis mundi, gdzie krzyżował się świat Wschodu i Zachodu. Autorce w pełni udało się oddać jego atmosferę. Co więcej miasto, jego rozrastanie się poszczególnych ulic, dzielnic, ukazane w powieści, można postrzegać jako metaforę rozwoju człowieka.

Dziennikarze często nazywają Elif Shafak „literacką gwiazdą znad Bosforu", a krytycy - „jednym z najbardziej rozpoznawalnych głosów literatury tureckiej i światowej". Jest najchętniej czytaną w Turcji pisarką. Jej powieści opublikowano w ponad czterdziestu krajach, została odznaczona Orderem Literatury i Sztuki. Shafak jest autorką trzynastu książek, w tym dziewięciu powieści. Tworzy w językach tureckim i angielskim. Jej twórczość czerpie z rozmaitych kultur i tradycji literackich, a także z poważnych zainteresowań historią, filozofią, sufizmem, tradycyjnym przekazem ustnym i po¬lityką. Twórczość Shafak wymyka się kategoryzowaniu i szufladko¬waniu, nie sposób ją jednoznacznie zdefiniować. Znana jest także z czarnego humoru.

„Piękna opowieść, która niesie czytelniczą rozkosz, nutę melancholii i zapach orientalnych przypraw. Opowieść o ludzkim wysiłku tworzenia i niszczenia, o miłości i nienawiści, lojalności i zdradzie. Egzotyczne zwierzęta i wyraziste postaci, namiętności i intrygi, magia baśni i historyczna prawda składają się na książkę, od której nie można się oderwać. Czysta przyjemność" - tak u najnowszej powieści Elif Shafak napisała Joanna Bator.

„Uczeń architekta" to intrygująca i misternie skonstruowana powieść, która zachwyca rozmachem i maestrią pióra, a także wiernym portretem epoki świetności imperium osmańskiego.

Przeczytajcie fragment