P jak połączenia międzymiastowe

Trwają Światowe Dni Młodzieży. Z tej okazji w Znaku ukazuje się książka „Zróbmy raban". To niezbędnik, który odpowiada na wiele pytań związanych z ŚDM oraz pomoże praktycznie i duchowo przygotować się do przeżycia tej imprezy. Przeczytajcie fragmenty Alfabetu, czyli mieszanki zdarzeń, wspomnień, wrażeń i wskazówek niezbędnych do wprawnego surfowania po falach ŚDM.

P jak połączenia międzymiastowe

Mam koleżankę, która za parę dni rzuca całe dotychczasowe życie i przenosi się trzysta kilometrów na zachód do swojego przyszłego męża. W gronie wspólnych znajomych miewamy słabe żarciki, że kiedy wybranek się jej oświadczał, z pewnością zamiast „wyjdź...", poprosił „wyjedź za mnie". Przecież do tak długodystansowej miłości potrzeba sporo (tu też gra słów) zachodu. Nie o nich będziemy dziś jednak rozprawiać. Znamy bowiem jeszcze jeden duet, który radzi sobie świetnie, i to na o wiele dłuższy dystans.
Cofamy się teraz do 2012 roku. Fabiola jest uroczą trzydziestoletnią dziennikarką. Mieszka we Florianopolis na południu Brazylii, gdzie angażuje się we wszystko, co tylko ma w nazwie „ŚDM", a jednocześnie żywo uczestniczy w Odnowie w Duchu Świętym.
Gustavo Huguenin jest równolatkiem Fabioli, o którym można by rzec, że stworzono go na jej podobieństwo. Również z zapałem angażuje się w sprawy ŚDM, sporo się uśmiecha, a także niemało modli się w ruchu charyzmatycznym. Pracuje jako projektant graficzny i mieszka w obrębie Rio de Janeiro.
Oboje deklarują, że jeśli kiedyś zaangażują się w związek, to zrobią to raz a dobrze.
Bo prawda - jak mówią - nie znosi półśrodków. Miłość albo jest, albo jej nie ma. A z pewnością ma do powiedzenia najwięcej, gdy wypływa z pewnego źródła - od Boga.
Dlatego gdy Gustavo spotyka Fabiolę na jednym z wyjazdowych spotkań Odnowy w Duchu Świętym, wie, że coś jest na rzeczy.
- Wymieniliśmy się kontaktami, bez większych oczekiwań, ale widać było, że się sobie spodobaliśmy - mówi Gustavo. - Rozmawialiśmy przez internet, na Skypie, przez telefon, przez portale społecznościowe...
Okazji do zobaczenia się zaczyna być więcej, gdy Odnowa organizuje spotkania również w innych miastach. Jednocześnie zbliżają się Dni Młodzieży, które tym razem organizuje Rio de Janeiro.
- W tym czasie Gustavo wygrał konkurs na logo ŚDM i zaczął pracę w Lokalnym Komitecie Organizacyjnym w Rio - opowiada Fabiola. - Ja natomiast pomagałam przy przygotowaniach do ŚDM w moim stanie, w mojej diecezji. Dlatego też zawsze dużo rozmawialiśmy o ŚDM, o planach Pana Boga dotyczących Brazylii, o ewangelizacji młodych ludzi. Zawsze pracowaliśmy w środkach komunikacji społecznej w Kościele i nad ewangelizacją młodzieży.
Kiedy tak sobie gawędzą i pracują, Gustava z dnia na dzień coraz bardziej doceniają media. Wygrana w konkursie sprawia, że jego twarz uśmiecha się do ludzi z co drugich wiadomości telewizyjnych. Musi też udzielać dziesiątków wywiadów, czym zaczyna być coraz bardziej zmęczony.
- Nie lubię być w centrum uwagi, więc nie pozostawało mi nic innego, jak zmuszać się do tych wywiadów i jeszcze być na nich uśmiechniętym. W pewnym momencie miałem już dość, czułem się coraz mniej komfortowo. Wtedy to usłyszałem bardzo wyraźnie, tak jakby to Bóg mówił do mnie: „Idź z odwagą, ponieważ mówisz o mnie i o Kościele".
Te niecodzienne aktywności to też okazja, żeby zaimponować Fabioli, co jednak wychodzi Gustavowi z marnym skutkiem. Relacja nie rozkwita. Dla Fabioli najważniejsza jest teraz praca przy przygotowaniach. Poza tym podróż samolotem między ich miastami trwa aż półtorej godziny. To chyba nie miejsce i nie czas na miłość.
Kilkadziesiąt dni później okazuje się jednak co innego.
- Nasza przyjaźń zmieniała się w miłość - opowiada Fabiola. - Naturalnie w nas dojrzewała. Dlatego musieliśmy podjąć decyzję, czy uczestniczyć w ŚDM jako para, czy też skupić się na tym spotkaniu i nie zaczynać przed nim żadnej relacji. Ponieważ ŚDM były wydarzeniem bardzo ważnym w życiu Kościoła, mieliśmy dużo przy nich pracować.
Fabiola podejmuje decyzję sama. Czym prędzej chce przenieść się do Rio, ale jej decyzja nie jest związana z Gustavem. Ten nie daje się jednak tak łatwo zepchnąć na drugi plan - przylatuje do Fabioli i oficjalnie zgłasza jej chęć związania się z nią na dobre.
- Wtedy oficjalnie byliśmy już zakochani, dlatego pojechaliśmy do Rio już jako para pomimo odległości, ŚDM i innych trudności - oświadcza poważnie Fabiola.
- Nie była to łatwa decyzja - dodaje Gustavo. - Dla nas nasza relacja nie była zabawą, jak dla wielu młodych ludzi, którzy chodzą na imprezy i myślą, że mogą bawić się uczuciami innych osób, traktując je jak przedmioty. Nam się to nigdy nie podobało. Podjęliśmy tę decyzję, ponieważ zobaczyliśmy, że mamy wiele wspólnego, i bardzo się sobie podobaliśmy. Dziesięć miesięcy po naszym pierwszym spotkaniu zaczęliśmy być parą.
Mija czterdzieści dni. Gustavo i Fabiola pracują już razem w jednej sali w Rio de Janeiro.
- Można powiedzieć, że ta bliskość była prezentem od Boga, bo była możliwa dzięki pracy w Komitecie ŚDM - stwierdza Gustavo. - To nas zbliżyło, ponieważ nie tylko pracowaliśmy w tym samym miejscu, ale również mieszkaliśmy w tym samym mieście.
Młodzi spędzają ze sobą ponad pół roku, przygotowując ŚDM, pracując podczas imprezy i później jeszcze przez miesiąc pomagając po jej zakończeniu. Fabiola oczywiście wspomaga dział komunikacji, a Gustavo koordynuje ekipę designu.
- Sześć miesięcy przed ŚDM pracowaliśmy razem, co wymagało od nas wiele poświęcenia - mówi Fabiola. - Mieliśmy bardzo trudną pracę. Dużo osób myśli, że łatwo jest pracować przy organizacji ŚDM, ale to nieprawda. Potrzebne są dyspozycyjność, oddanie i poświęcenie Bogu. W dodatku byliśmy początkującą parą. To był czas rozkwitania miłości, poznawania siebie oraz rodziny drugiej osoby, co wymagało dużo ostrożności. Sporo się działo w tych miesiącach.
ŚDM się kończą, praca powoli też. Gustavo postanawia poprosić Fabiolę o rękę.
Fabiola:
- Stało się to na plaży Copacabana w dniu świętego Józefa. To dla nas bardzo ważne miejsce. Odbyły się tam spotkania ŚDM, a w trakcie przygotowań nieraz chodziliśmy tam razem na spacer. Zgodziłam się i tak zaczęliśmy się przygotowywać do tej wielkiej zmiany, jaką jest małżeństwo.
Największym problemem okazuje się kwestia mieszkania. Gdzie osiąść już po ślubie, skoro jedno mieszka w stolicy, a drugie na południu Brazylii? Skoro jedni rodzice są tu, a drudzy tam? Kłopotu bardzo długo nie udaje się rozwiązać. Ratunek przychodzi dopiero, gdy Gustavo wygrywa bilet turystyczny do Berlina, a przy okazji odwiedza swoich znajomych w Krakowie. Tam niektórzy podsuwają mu myśl, żeby oboje przenieśli się do Polski na czas przygotowań do ŚDM w Krakowie.
- Niektóre osoby z Komitetu znały nas z Rio i wiedziały, że dobrze pracowaliśmy, rozumiemy, o co chodzi w ŚDM, i że moglibyśmy dużo wnieść, gdybyśmy przyjechali do Krakowa. W Brazylii nie mieliśmy domu, a ŚDM były dla nas wydarzeniem niezwykłym, pokochaliśmy je - mówi Fabiola. - Czas, który przeżyliśmy w Rio, był dla nas bardzo ważny, był czasem wzrastania duchowego, rozwijania się jako osoby, poznawania świata i Kościoła, a także był niezwykle istotny dla nas jako pary. Wiele osób mówiło: „Wyjechać na rok? To szaleństwo! To wasz pierwszy rok po ślubie! Chcecie tak przez pierwszy rok, zaraz po ślubie, mieszkać w obcym kraju i pracować jako wolontariusze? Nie zarabiać pieniędzy i mieszkać w jakimś obcym domu, z meblami, które nie są wasze i które będziecie musieli zostawić, gdy będziecie wracać do Brazylii? To szaleństwo!". Może i szaleństwo, ale my powiedzieliśmy sobie, że warto, ponieważ dzięki ŚDM i dzięki Kościołowi tyle się wydarzyło w naszym życiu. Poznaliśmy się dzięki pracy w Kościele, służąc Kościołowi i innym ludziom. Był to sposób na ofiarowanie Kościołowi naszego życia w rodzinie.
Pobrali się 22 sierpnia w Rio de Janeiro.
- Na ślubie towarzyszyło nam bardzo dużo osób związanych z ŚDM i z Kościołem - kontynuuje Fabiola. - To była bardzo ładna ceremonia. Przyjechało wiele gości z różnych miejsc Brazylii. Opowiedzieliśmy im, że planujemy lecieć do Krakowa, i większość osób przyjęła tę wiadomość z radością - śmieje się.
Dziś są w Krakowie i wspomagają polski Komitet Organizacyjny w przygotowaniach do ŚDM. Fabiola jest w Sektorze Contentu - pracuje nad portugalską wersją strony WWW i opiekuje się projektem audiowizualnym. Gustavo zajmuje się Sektorem Designu - tworzy różne projekty graficzne i angażuje się w portale społecznościowe. Przywieźli ze sobą dwie walizki, wszystkie pieniądze wydali na pobyt tutaj, a dom w Brazylii postanowili umeblować po powrocie. Kiedy to nastąpi?
Fabiola:
- Nie martwimy się tym. Dużo osób mówi, że zrobiłam szaloną rzecz, ale my się nie martwimy, bo Bóg dba o tych, którzy troszczą się o Jego sprawy. Mamy pewność, tak jak powiedział raz Gustavo, że nieważne, gdzie pojedziemy: będzie to miejsce wybrane przez Boga i będziemy w nim szczęśliwi.