Weź udział w akcji jedności z kobietami Bliskiego Wschodu

Naklej tatuaż, zrób zdjęcie z nim oraz książką "Sekrety księżniczki" i wrzuć na portale społecznościowe oznaczając je #sekretyksiezniczki #sasson

Możesz też przesyłać zdjęcia do nas, a my zrobimy specjalną galerię.

Przesłanie zdjęcia na ten adres [email protected] oznacza zgodę na udostępnienie zdjęcia na ogólnodostępnej stronie www.wydawnictwoznak.pl w ramach galerii podsumowującej akcję społeczną „TE SEKRETY ŚWIAT MUSI POZNAĆ".

Akcja jest inspirowana książką Jean Sasson "Sekrety księżniczki". 

Książka ta zawiera samą prawdę. Niektóre opowiedziane tu historie są szczęśliwe, inne tragicznie smutne. Lecz wszystkie są prawdziwe.

Kilka nazwisk zmieniono w celu ochrony ludzi, którzy znaleźliby się w ogromnym niebezpieczeństwie, gdyby była znana ich tożsamość. Ujawniono natomiast wiele innych.

TE SEKRETY ŚWIAT MUSI POZNAĆ:
Jestem Italią, Fiery, Mahą, Roksaną, Miną.
Jestem kobietą.

ITALIA:
Rodzice nie posiadali się z radości, gdy wiadomości o mojej urodzie rozeszły się po okolicy. Wkrótce przyjęli posag zaoferowany przez pewnego bogatego jemeńskiego przedsiębiorcę, który obiecał im złote góry, jeśli wybiorą jego oświadczyny spośród ponad dwudziestu, które rozważali. Posag był skromny jak na jego możliwości, ale dla moich rodziców był olbrzymi; pieniędzy wystarczyło, by spłacić część długów i wyżywić rodzinę przez co najmniej rok. Zalotnik obiecał na dodatek, że przyśle ojcu zwierzęta gospodarcze, a ja miałam dostać złote naszyjniki i bransolety.
Nie osiągnęłam jeszcze dwunastego roku życia, a ten mężczyzna miał czterdzieści trzy lata.

FIERY:
Fiery urodziła się w konserwatywnej rodzinie jemeńskiej pielęgnującej tradycję posłuszeństwa kobiet wobec mężczyzn. Jej ojciec Dżamil był szanowanym wykładowcą wydziału edukacji uniwersytetu w Sanie. (...) Dżamil uważał, że dla kobiety najlepiej jest pozostać w domu i wspierać męża, przejmując odpowiedzialność za dom i dzieci, jednak obserwując Fiery, odczuł pokusę, by zrobić wyjątek. (...)
Fiery wkrótce odnalazła swoją pasję i stała się rewolucyjną bojowniczką o prawa kobiet. Ujawniła się w ten sposób gorączka, która narastała w jej sercu od lat, Fiery wiedziała bowiem, że człowiek potrzebuje wolności, a kobiety nie są w Jemenie wolne. Jako wykształcona kobieta była przerażona, gdy przeczytała kiedyś, że jej ukochana ojczyzna została uznana za najgorsze na świecie miejsce dla kobiet.

MAHA:

Opiszę Ci teraz, Matko, widoki, które widziałam swoimi oczami, zapachy, które wyczuwałam swoim nosem, dźwięki, które słyszałam swoimi uszami. Pragnę gorąco, żeby moje wspomnienia obozu i uchodźców stały się wspomnieniami także innych ludzi. (...)
Pracą z dziećmi zajmują się specjalnie wyszkoleni pediatrzy. Znalazłam się w grupce sześciorga wolontariuszy, których jedynym celem jest zapewnienie dzieciom poczucia bezpieczeństwa i zwiększenie ich pewności siebie. Staramy się zachęcić je do zabaw. Przytulamy. Namawiamy do jedzenia. Dogadzamy im w każdy możliwy sposób, ponieważ te dzieci znalazły się niedawno w epicentrum jednej z najbrutalniejszych wojen na Bliskim Wschodzie. (...)
W mojej grupie jest dwanaścioro dzieci w wieku od czterech do sześciu lat. Mam czterech chłopców i osiem dziewczynek. Wszyscy czterej chłopcy są niemi. Nieme są też dwie dziewczynki. Każde z tej szóstki straciło któreś z rodziców. Trzech chłopców straciło w czasie wojny ojców, choć na szczęście nie byli świadkami ich śmierci. Jedna z niemych dziewczynek straciła matkę w okolicznościach szczególnie przerażających. Jakiś młody bojówkarz postanowił popisać się brawurą i strzelił kobiecie w głowę na oczach trójki jej dzieci. Wolontariuszka, która przeprowadza ocenę stanu psychicznego dzieci z traumą, powiedziała mi, że cząstki mózgu matki obryzgały tę biedną dziewczynkę, a okruch czaszki uderzył w jej policzek z taką siłą, że na twarzy dziecka były wyraźnie widoczne cięcia i zadrapania.

ROKSANA:
Najsmutniejsza była historia kobiety imieniem Roksana. Jej wspomnienie pozostanie ze mną do końca życia. (...)
Jej mąż i cała rodzina uknuli spisek, by zabić ją w najbardziej makabryczny sposób za to, że ośmieliła się bez pozwolenia wyjść z domu wraz z dziećmi. Złożyła jakąś wizytę i wróciła, ale to nie miało znaczenia. Potwory już czekały. Mąż oblał ją kwasem, jego siostra benzyną, a jego matka zapaliła zapałkę. Roksana tarzała się po podłodze, zwijając się z nieznośnego bólu; została poparzona niemal śmiertelnie. Przeżyła, ale doznała najokropniejszych obrażeń. Pozostaje w domu, w którym została okaleczona, mając nadzieję, że będzie mogła zobaczyć się z córką, którą rodzina trzyma z dala od niej. Odizolowana i cierpiąca Roksana żyje za ceglanym murem. Tragicznie samotne życie tej kobiety jest zbyt straszne, by można je sobie wyobrazić.

DOKTOR MINA

Doktor Mina nie wstydziła się opowiadać o swoim ponurym dzieciństwie. Urodziła się w Arabii Saudyjskiej, w ubogiej wiosce Al-Kardż. (...)
Pomimo wielu trudności, z jakimi borykała się rodzina, dziewczynce pozwolono uczęszczać do szkoły. Na nauce skupiła się do tego stopnia, że stała się wzorową uczennicą, a ujęci tym nauczyciele umożliwili jej następny etap edukacji, która doprowadziła ją ostatecznie do uzyskania dyplomu lekarskiego. Jest to niewiarygodne osiągnięcie dla Saudyjki, a tym bardziej dla dziewczyny tak skromnego pochodzenia. (...)
Wiele dziewcząt ma takie same aspiracje jak kiedyś doktor Mina, lecz aż nazbyt często zdarza się, że rodzina naciska na taką ambitną dziewczynę, by młodo wyszła za mąż, opuściła dom rodzinny i przeniosła się do męża, co pozwala rodzicom zainkasować posag.