Rewolucja w sercu Wiecznego Miasta
„Łączyło nas to wszystko, co może łączyć w tym wieku. Spotykaliśmy się zawsze w barze przy Avellaneda i Segurola, gdzie grywaliśmy w bilard. W weekendy szturmowaliśmy któryś z domów, szliśmy potańczyć do klubu w dzielnicy Chacarita, bo było tam dużo młodych dziewcząt. Jorge miał dziewczynę z osiedla" - przypomina sobie.
Znana jest historia z dwunastoletnią Amalią Damonte, córką sąsiadów rodziny Bergoglio. Któregoś dnia Jorge wyznaje jej miłość i ostrzega, że jeśli go odrzuci, poświęci swoje życie Bogu. „Powiedział mi, że jeśli się ze mną nie ożeni, to zostanie księdzem. To były takie chłopięce zaloty, nic więcej. Na szczęście dla niego nie ożenił się ze mną i teraz jest papieżem" - wspomina dziś siedemdziesięciosześcioletnia Amalia Damonte, której uśmiech nie schodzi z twarzy. „Dał mi liścik, w którym narysował biały domek z czerwonym dachem i dopisał: »Kupię Ci taki domek, kiedy się pobierzemy«". Sprawa zostaje zamknięta, ale wybucha rodzinno-sąsiedzki konflikt, kiedy rodzice „Julii z Flores" dowiadują się o liście miłosnym. Ojciec wpada w furię i zabrania im się widywać.
Zaraz po tym, jak Bergoglio objął Stolicę Piotrową, ta urwana historia miłosna staje się newsem w wiadomościach i dziennikach na całym świecie. Nadal pozostaje jednak nieznana prawdziwa dziewczyna Bergoglia. Chodzi o poważniejszy związek z dziewczyną należącą do grupy znajomych, z którymi chodzili tańczyć. Czemu się zakończył? „Odkryłem powołanie do kapłaństwa" - odpowiedział Bergoglio.
Przyszły papież, który podobnie jak Jan Paweł II wstępuje do seminarium w dojrzalszym wieku, ma naturalny kontakt z zaprzyjaźnionymi kobietami. Jedna z nich spowodowała nawet, że zaczął powątpiewać w swoje powołanie. „Gdy byłem w seminarium, urzekła mnie pewna dziewczyna poznana na ślubie wujka. Byłem pod wrażeniem jej urody, jej intelektu... I cóż, długi czas czułem się jak uderzony obuchem, ciągle się zastanawiałem - wyznaje Bergoglio. - Gdy po weselu wróciłem do seminarium, przez cały tydzień nie mogłem się modlić, ponieważ jak tylko zaczynałem, pojawiała mi się w głowie tamta dziewczyna. Musiałem rozważyć na nowo, jak postąpię. Byłem jeszcze wolny, bo dopiero studiowałem w seminarium; mogłem wrócić do domu i cześć. Musiałem jeszcze raz przemyśleć swój wybór. Wybrałem znowu drogę duchową - albo raczej pozwoliłem się do niej wybrać" .
Fot. By Casa Rosada (Argentina Presidency of the Nation), CC BY-SA 2.0
Najbardziej intymna, a jednocześnie odważna książka, jaką napisano o papieżu Franciszku.
Od wczesnej młodości aż po posługę następcy świętego Piotra. Autorka, dla której papież jest duchowym ojcem, dotyka najważniejszych momentów w życiu Franciszka. Mówi o jego niesamowitej charyzmie, ale nie stroni też od dokładnego opisu intryg, jakie państwowi i kościelni oficjele knuli za jego plecami w Argentynie i Watykanie. Nikt do tej pory nie powiedział jeszcze tyle o Franciszku i wielkiej rewolucji, jaką rozpoczął on w sercu Wiecznego Miasta. Po konklawe zmieniło się wiele, ale nie łącząca ich przyjaźń. Dzięki niej Franciszek. Życie i rewolucja to najbardziej intymna i niepowtarzalna opowieść, jaką napisano o papieżu z krańca świata.
„Dzień dobry, Elisabetta?”. Tego głosu nie da się pomylić. Nie wierzę. Ale to on, ojciec Jorge, papież. Wiedziałam, że kiedyś do mnie zadzwoni. Zastanawiałam się nawet nad tym, jak się do niego będę zwracać, przecież przez gardło mi nie przejdzie: „Ojcze Święty”.
Nigdy nie pomyślałam, że zadzwoni tak szybko. Ojciec Jorge, Franciszek, jak zawsze ten sam.
Jestem szczęśliwa.
Elisabetta Piqué – argentyńska dziennikarka, korespondentka w Rzymie dziennika „La Nación”, jednej z najważniejszych argentyńskich gazet codziennych. Na podstawie jej biograficznej książki o papieżu powstał film Franciszek.