Wydawnictwo Znak - Dobrze nam się wydaje

10.10.2016

Intensywna, poruszająca poezja

Dariusz Suska to artysta wszechstronny. Autor siedmiu książek poetyckich ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Poezja Suski zdobyła powszechne uznanie krytyki, która przełożyła się na nominacje do Silesiusa oraz Nagrody Literackiej Gdynia. Debiutował tomem poetyckim „Rzeczy które były światem" w 1992 roku. „Wszyscy nasi drodzy zakopani", książka wydana w 2000 roku, została uhonorowana nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek oraz otrzymała nominację do Nagrody Nike. Kolejna książka, „Cała w piachu" (2004) znalazła się w finale tej nagrody.

„Ściszone nagle życie" to dynamiczna, mroczna, pełna niepokoju podróż do wspomnień z dzieciństwa, próba powrotu do pierwszych doświadczeń świata. Jak pisze Marian Stala, „to nie jest świat sielsko-anielski; dominują w nim ciemne barwy i czarne wersy. Pamięć i wyobraźnia poety działają jak „szkło / powiększające czas do nierzeczywistości którą jest", a w pierwszych doświadczeniach dostrzegają przede wszystkim „uwierające nic". Z drugiej strony w książce nie brak jasnych promyków, które niespodziewanie rozjaśniają mglisty świat, którego kontury zatarły się częściowo w złudnej pamięci. Książka to wielkie przypominanie sobie siebie i próba mapowania świata, który istniał gdzieś, kiedyś.

„W dzieciństwie długo chciałem zniknąć i nie udało mi się
rankiem przychodził czas za jasny za wyraźny by dało się go opuścić.
Ale wszystko można opuścić - tak jak wczoraj kiedy wydało mi się
że widzę ziarenko po ziarenku czym jest życie"
(z wiersza „Może byłoby łatwiej")

Dariusz Suska urodził się w 1968 roku w Złotoryi. Skończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wydał sześć tomów wierszy, świetnie przyjętych przez krytykę i nominowanych do najważniejszych nagród literackich (Nike, Silesius i Gdynia): "Rzeczy które były światem" (1992), "DB 6160221" (1998), "Wszyscy nasi drodzy zakopani" (2000), "Cała w piachu" (2004), "Czysta ziemia" (2008) i "Duchy dni" (2012). Mieszka w Warszawie.

"Nowe wiersze Dariusza Suski odtwarzają (stwarzają na nowo?) świat jego pierwszych dziecięco-młodzieńczych przeżyć i doznań. To nie jest świat sielsko-anielski; dominują w nim ciemne barwy i czarne wersy. Pamięć i wyobraźnia poety działają jak „szkło / powiększające czas do nierzeczywistości którą jest”, a w pierwszych doświadczeniach dostrzegają przede wszystkim „uwierające nic”. To jest intensywna, poruszająca poezja."
Marian Stala