Opowieść o kobiecej sile i o niewinności

Postać Lukrecji Borgii owiana jest czarną legendą. Zdeprawowana, nikczemna i podstępna nimfomanka goszcząca w swoim łożu ojca i rodzonego brata. Zgrabne dziewczę, o obliczu jak żywcem wyjętym z obrazów mistrza Rafaela, które na palcu nosić miało pierścień wyposażony w nasączoną trucizną igłę.

Większość podań historycznych przedstawia jednak Lukrecję Borgię zupełnie inaczej, kładąc nacisk na to, że tak naprawdę była ona ofiarą instrumentalnego traktowania przez męskich przedstawicieli rodziny Borgiów. Po opuszczeniu rodzinnych murów Lukrecja miała zostać szczęśliwą matką i przedsiębiorczą żoną, wspomagającą artystów i biedotę.

Jej ojcem był niesławny Rodrigo Borgia (później papież Aleksander VI), którego po dziś uznaje się za jednego z najbardziej zdemoralizowanych papieży w historii. Otaczający się prostytutkami, praktykujący symonię i nepotyzm, nie cofający się przed niczym rozpustnik i skrytobójca, stał się bohaterem niesamowitej ilości przedstawień w kulturze. W ostatnich latach ogromną popularność zdobył serial „Rodzina Borgiów" pokazujący życie papieża (w roli Rodriga fenomenalny Jeremy Irons) i jego dzieci. Na podstawie jego historii nakręcono również między innymi serial „Prawdziwa historia rodu Borgiów", napisano mnóstwo powieści (m.in. „Rodzina Borgiów" pióra Mario Puzo), film „Konklawe", powstał nawet komiks. Postać papieża Borgii pojawiła się również w serii gier komputerowych Assasin's Creed.

Brat Lukrecji - Cezar Borgia uważany jest za jednego z najbardziej bezwzględnych polityków w historii. Przypisuje mu się niezliczone zabójstwa, kupczenie dobrami i stanowiskami kościelnymi, ale także wiele udanych podbojów na terenie Włoch. Stanowisko inżyniera wojsk Cezara obejmował przez jakiś czas sam Leonardo da Vinci. Sam Borgia z kolei jest pierwowzorem „Księcia" Machiavellego.

„Przez materiał opończy poczułam wbijający mi się w plecy czubek sztyletu. Kiedy prowadził mnie po schodach do opustoszałego holu na dole, miałam wrażenie, że nawet echo naszych kroków drwi z mojej naiwności. Poszłam z nim z własnej woli. Znałam go od dzieciństwa, a mimo to pozwoliłam, by współczucie wzięło górę nad ostrożnością. Weszłam w sidła, które na mnie zastawił. A teraz musiałam żyć z konsekwencjami.
Miał słuszność, myślałam, idąc wraz z nim w oszołomieniu do drzwi, za którymi znajdowało się tajemne przejście z Kaplicy Sykstyńskiej do mojego pallazzo. Ostatecznie nie miało znaczenia, komu uwierzą.
W przypadku naszej rodziny prawda nic nie znaczyła".
"Księżniczka Watykanu" to historia kobiety, której przyszło żyć w epoce niespotykanego przepychu i nikczemnych intryg. To opowieść o kobiecej sile i o niewinności, którą trzeba poświęcić, aby pokonać los przypieczętowany przez krew przodków.

Książki C.W. Gortnera przetłumaczone zostały na 21 języków. Nakładem wydawnictwa Znak Literanova ukazały się „Przysięga królowej" (2014), „Spisek Tudorów" (2014) i „Potomek Tudorów" (2015). Autor słynie z drobiazgowych badań, które przeprowadza przed pisaniem swych powieści. By lepiej wczuć się w swoje postaci, uczył się dworskich tańców czy mieszkał jakiś czas w hiszpańskim zamku. Lekkość pióra i potoczysty język, jakim pisze Gortner, sprawiają, że czytelnicy nałogowo pochłaniają powieści jego autorstwa. Mimo że pisarz trzyma się historycznych faktów, osadzając akcję w realiach epoki, jego postaci - nawet te najbardziej kontrowersyjne - tętnią życiem. Odkrywa przed czytelnikami sekrety najbardziej szokujących i skomplikowanych rozdziałów historii.

Fot. Pinturicchio [Public domain], Wikimedia Commons