Kiran Desai urodziła się 3 września 1971 roku w Indiach, gdzie mieszkała przez czternaście lat. Potem razem z matką Anitą Desai, pisarką trzykrotnie nominowaną do Bookera przeprowadziła się do Wielkiej Brytanii, a po roku przeniosła się do Massachusetts w USA. Autorka odebrała staranne wykształcenie (m.in. na Columbia University). W czasie studiów napisała debiutancką powieść Zadyma w dzikim sadzie, za którą w 1998 roku otrzymała prestiżową Betty Trask Award – nagrodę za debiut przyznawaną autorom poniżej 35 roku życia przez londyńską The Society of Authors. Jednym z wielbicieli talentu Desai jest Salman Rushdie – akcja jego Dzieci północy rozgrywa się w jej rodzinnych rejonach. To między innymi dzięki antologii Mirrorwork: 50 Years of Indian Writing 1947-1997 pod jego redakcją świat dowiedział się o Desai, ponieważ znalazło się tam jej opowiadanie Strange Happenings in the Guava Orchard, swego rodzaju literacki zwiastun powstającego przez długie cztery lata debiutu. Wtedy to Desai po raz pierwszy ściągnęła na siebie uwagę i niewątpliwie przykuwa ją do dziś, czego wyrazem jest the Man Booker Prize, którą otrzymała w 2006 roku za Inheritance of Loss (w polskim tłumaczeniu Jerzego Kozłowskiego Brzemię rzeczy utraconych). W wieku 35 lat została najmłodszą kobietą – laureatką, wyprzedzając Arundhati Roy, nagrodzoną krótko po skończeniu 36 lat (Bóg rzeczy małych, 1997). „Booker to sprawa rodzinna” – powiedziała Desai w wywiadzie dla BBC. Hermine Lee, członkini jury, dodała, ogłaszając wyniki: „Jej matka będzie dumna”. „Córka Desai”, odbierając nagrodę, mówiła, że ta książka jest w równym stopniu jej, jak i jej matki: „Zawdzięczam jej tak wiele, że nie mogę tego wyrazić w słowach. Brzemię powstało dzięki jej mądrości, wsparciu i sile”. Wśród swoich literackich mistrzów, oprócz matki, wymienia Kenzaburo Oe, Gabriela Garcię Marqueza, Juana Rulfo, R.K. Narayana, Tennnesee Williamsa, Trumana Capote oraz Flannery O’Connor. Fot. Małgorzata Knap