Podróż w głąb własnej osobowości

„Kobieta z wydm" wywarła na mnie ogromne wrażenie, imponująca, tajemnicza, skrywa jakiś mroczny urok, wyjątkowo interesująca, choć akcja toczy się powoli, a fabuła jest niezwykle prosta. Jest to powieść o zrozumieniu swojej roli w życiu, o poszukiwaniu własnego "ja" zagubionego w codziennych sprawach, o istocie wolności oraz potrzebie słuszności działań.

Znajdziemy tu wiele opisów, szczególnie piasku, w którym tkwi wielka siła, pokonuje on i niszczy wszystko, co stanie mu na drodze. Te drobne ziarenka o przekroju 1/8 mm, całkowicie podporządkowują jednostajne życie, zmuszając do ciężkiej i monotonnej pracy mieszkańców wioski wśród wydm. Książka ukazuje dziwny świat, gdzie nic nie jest tak do końca jasne i zrozumiałe.
Szaleństwo i absurd sytuacji, z pewnością nie pozostawią czytelnika obojętnego na okoliczności, w jakich znalazł się główny bohater - zagubiony nauczyciel, który kolekcjonuje owady. Na początku niedowierzamy, zagłębiając się w treść czujemy złość, buntujemy się, by w końcu z frustracją i rozżaleniem zaakceptować decyzję bohatera, który odnalazł swego rodzaju szczęście i spokój w tym więzieniu. Książka nie daje oczywistych odpowiedzi na stawiane przez nas pytania, a jedynie zmusza do podróży w głąb własnej osobowości. Nie sposób odmówić jej niepowtarzalnego klimatu oraz zjawiskowości, dlatego z pewnością na długo pozostanie w pamięci.