Warto przeczytać

Jedenastoletni Olivier choruje na ciężką białaczkę. Postanawia napisać książkę o sobie, swoim świecie, marzeniach, rodzinie i o swojej chorobie. Stopniowo wprowadza nas dalej w szczegóły swojego życia. W książce znajdujemy też jego listę marzeń, które kolejno realizuje. Mamy też fakty na temat jego osoby, pytania na które nikt nie odpowiada. A Olivier chce wiedzieć dużo i coraz bliżej poznawać otaczający go świat oraz kolejne fakty. I stara się robić to wszystko, póki jeszcze może...

O śmiertelnej chorobie jedenastoletniego chłopca i o tym, że trzeba całym sercem dążyć do realizacji marzeń. I że niemal każde można spełnić, jeśli tylko pragnie się tego z całego serca. Książka smutna i wzruszająca, doprowadzająca do łez. Jakżeby inaczej, skoro mamy do czynienia z taką tematyką? Spotykam się z nią już drugi raz: wcześniej była to szeroko znana powieść "Oskar i pani Róża". A jednak "Olivier..." pod wieloma względami podobał mi się bardziej od "Oskara...". Jego historia jest jakby pełniejsza i bardziej interesująca.

Sam Olivier jest chłopcem inteligentnym, chętnie pochłaniającym wiedzę. Zadaje ciekawe, ale równocześnie ważne pytania. Sam szuka sensu tego świata i jego strasznej choroby. Książka przyprawia o niepohamowany smutek już na jej pierwszej stronie. W rozpoczynającej historię liście faktów na temat głównego bohatera w piątym punkcie czytamy: "Teraz, kiedy to czytasz, pewnie już umarłem". Chłopiec stopniowo wprowadza nas w kolejne szczegóły swego życia. Poznajemy jego rodzinę, dom, prywatne lekcje z panią Willis, przyjaciela Feliksa. Coraz bardziej zagłębiamy się w jego historię.

Książka lekka, czyta się dobrze i szybko. Mimo poważnej tematyki znajdziemy też zabawne fragmenty. Myślę, że jest to powieść, którą naprawdę warto przeczytać. Polecam!

 

 

Więcej receznji autorki na jej blogu: http://kochajmy-ksiazki.blog.onet.pl/ 

Recenzent: Julia Kwiecień