Najbardziej intymna powieść Magdaleny Parys
Paulina Wilk zapowiadała w "Rzeczpospolitej" wydanie „Białej Riki" już w styczniu. Tymczasem do premiery został tydzień, a prasa i internet są pełne rekomendacji, doskonałych recenzji na temat tej książki, a także entuzjastycznych głosów tych, którzy nie mieli jeszcze przyjemności sięgnąć po najlepszą powieść Magdaleny Parys. Grażyna Szapołowska, Magdalena Grzebałkowska, Michał Nogaś dołączyli do grona wielbicieli „Białej Riki". Czy dołączysz do nich i ty?
„»Biała Rika« jest fantastyczna. Cudowna reporterska dyscyplina słowa." - Magdalena Grzebałkowska
„Jak wyżej - czyta się jednym tchem." - Kinga Dunin, Krytyka Polityczna
„Jako człowiek radia bardzo często czytam na głos. I od pierwszych zdań zakochałam się w "Białej Rice". Pokochałam jej rytm" - Weronika Wawrzkowicz, Zet Chilli
„Prawdy, nawet trudnej, nie da się ukryć. Pamięci, nawet gdy boli, nie da się oszukać. Magdalena Parys to wie i dlatego stać ją na taką szczerość" - Michał Nogaś, Program 3 Polskiego Radia
„Prawdziwe w »Białej Rice« są tylko emocje i broszka babci Riki - pisze. Autobiograficzna czy nie - nie ma to wielkiego znaczenia. Ważne, że to kawał świetnej prozy" - Natalia Szostak, „Ksiażki. Magazyn do czytania"
„Jestem zachwycona najnowszą książką Magdaleny Parys. To powieść monumentalna, bo naprawdę nie trzeba pisać książki o objętości ponad 600 stronach, aby stworzyć coś wielkiego. »Biała Rika« jest najbardziej intymną powieścią Magdaleny Parys, zupełnie inną niż »Magik« czy Tunel«. Warto poznać taką Parys. Moje serce udało jej się podbić" - Magdalena Majcher, Przegląd Czytelniczy
Czy dziedziczymy los po naszych przodkach?
Nie krzyczała, kiedy rodziła syna. Nie mogło jej się wyrwać żadne niemieckie słowo. Nie w 1945 roku, nie wśród Polaków wracających z przymusowych robót.
Kilkadziesiąt lat później rodzinne sekrety nie dają spokoju dorastającej Dagmarze. Skąd wziął się ten dziwny akcent w mowie jej babci? Dlaczego co roku staruszka odwiedza pewien kościół? Czy naprawdę nigdy nie spotkała się z siostrą bliźniaczką, choć ta ciągle przysyła jej paczki?
Dziewczyna wie, że nie wykradnie babce wszystkich tajemnic. Ale kiedy powoli zaczyna odkrywać przeszłość, odżywają wspomnienia, do których Rika nigdy nie odważyła się powrócić.
Czy dziedziczymy los po naszych przodkach?
Czy prawdą jest to, co się rzeczywiście zdarzyło, czy to, co zapamiętaliśmy?
Oparta na prawdziwych wydarzeniach opowieść o namiętności, grzechu, rozłące i pamięci.
I o ludziach, którzy nigdzie nie przynależą, bo zbyt często wyjeżdżali na zawsze – i zbyt wiele musieli zapomnieć.