Francis Fukuyama

Koniec historii

Tłumaczenie: Tomasz Bieroń, Marek Wichrowski

Książka, która wywołała jeden z najgłośniejszych sporów intelektualnych końca XX wieku

Kiedy w 1989 roku wraz z murem berlińskim legł w gruzach komunizm, Francis Fukuyama ogłosił w swym słynnym eseju Koniec historii. Odwołując się do nauk przyrodniczych oraz do filozofii Hegla i Nietzschego, stworzył on niezwykle ciekawą koncepcję, wedle której nastąpił kres konfliktów między wielkimi systemami politycznymi, zaś wszystkie społeczeństwa będą od tej pory dążyć do modelu liberalnej demokracji - wprawdzie nie wolnego od wad, ale najlepszego z możliwych. Amerykański myśliciel stawia w swej książce bardzo istotne pytania: Czy celowe jest dociekanie historii ludzkości? Czy zmierza ona w jakimś wyraźnym kierunku? W jakim punkcie względem „końca historii” się znaleźliśmy? I kim jest ów „ostatni człowiek” zamieszkujący świat krańca dziejów?

To niezwykle inspirująca i prowokująca lektura, która przysporzyła Fukuyamie zarówno wielu wrogów i krytyków, jak i zagorzałych wielbicieli uważających go za proroka nowego porządku. Czy jej główne tezy w świecie po 11 września są nadal aktualne?

Przeciwstawiając się powojennemu pesymizmowi końca XX wieku, Fukuyama stworzył dzieło ambitne - odważnie spoglądające w przyszłość. „Koniec historii" to próba holistycznego spojrzenia na dotychczasowy dorobek ludzkości i wyciągnięcia wniosków na temat przyszłości.
>>> czytaj więcej

„Koniec historii" Francisa Fukuyamy to książka wywołująca żywe emocje, będąca źródłem licznych polemik i sporów. Jest rozwinięciem głośnego eseju Fukuyamy napisanego w 1989 roku. Warto przypomnieć, że w światowej polityce to początek historycznych zmian, kolejnej „wiosny ludów", wybuchu fali wielkiego entuzjazmu, który radykalnie zmienił naszą rzeczywistość. Fukuyama znakomicie się „wstrzelił" w ten czas. Jego esej, a później książka, spowodowały, że stał się rozpoznawalnym komentatorem politycznym, prawie celebrytą.
>>> czytaj więcej