Piotr Milewski

Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej

Podróż najdłuższą linią kolejową świata, tam gdzie diabeł mówi dobranoc

Petersburg – Moskwa – Irkuck – Władywostok. Podróż najdłuższą linią kolejową świata, tam gdzie diabeł mówi dobranoc.

Bezkresne buriackie stepy, biedne syberyjskie wioski, majestatyczne jezioro Bajkał.

Piotr Milewski zabiera nas w fascynującą podróż, która okazuje się także podróżą w czasie. Skomplikowana historia budowy kolei łączy się tu z zaskakującym obrazem współczesnej Rosji – niegdyś potężnego imperium, tygla kulturowego. Podlane wódką i serdecznością rozmowy ze współpasażerami oraz prawdziwy kalejdoskop postaci: kombatanci na obchodach Dnia Zwycięstwa, dzikie dzieci nad Bajkałem, młoda Buriatka-szamanka czy kontuzjowany maratończyk dorabiający jako striptizer w klubie nocnym.

"Transsyberyjska" otrzymała Nagrodę Magellana dla najlepszej książki reportażowej 2014 roku przyznawaną przez redakcję Magazynu Literackiego "Książki".

Polecamy stronę Piotra Milewskiego o książce. Zobacz >>

Do tej pory tak przystępnie i lekko, a zarazem poważnie i dogłębnie potrafili pisać tylko angielscy historycy z reporterskim zacięciem. Ta książka w idealnym rytmie, kołysząc jak pociąg, opowiada dzieje kolei transsyberyjskiej i pokazuje zarazem współczesną Rosję. Przypomina, jak żelazne drogi zmieniały świat, pośród protestów równie silnych, jakie wywołuje dziś internet. Opisuje dziewiętnastowieczne zmagania z nowoczesnością (oraz ekonomią i geografią) i równocześnie pokazuje, jak bardzo imperium carskie wciąż wpływa na ludzi od Warszawy po Władywostok.

Dzięki Piotrowi Milewskiemu przeżyłem wielką przygodę kolejową, o której marzyłem od lat. Podróżując jego Transsyberyjską, słyszałem stuk kół i bełkotliwe rozmowy przygodnych współpasażerów z przedziału, wyraźnie czułem zapach niedomytych ciał i mdławy smak taniego piwa, zwiedziłem kilka syberyjskich miast i ponownie ujrzałem Bajkał, a przy okazji poznałem historię budowy transsibu... Słowem, przejechałem szmat świata, w którym odległości liczy się w godzinach i dniach, a upływ czasu w wiorstach, nie wyłażąc z domu. Ta książka to zarazem jedna z najbardziej rzetelnych polskich relacji o dzisiejszej Rosji, jakie czytałem. Bez okrasy, ale i bez dąsów.

Polecamy stronę Piotra Milewskiego o książce. Zobacz >>