Leonardo Padura

Wichura w Hawanie

Tłumaczenie: Danuta Rycerz

Kolejna część kubańskiego kryminału jednego z najsłynniejszych pisarzy Hawany
Posępny porucznik Mario Conde, nie stroniący od cygar i alkoholu, wyjaśnia zagadkę zabójstwa młodziutkiej nauczycielki chemii z hawańskiego liceum. Okrutne morderstwo nie ma podłoża rabunkowego, dziewczyna wydaje się mieć nienaganny Życiorys i zaplecze finansowo partyjne ze strony wysoko postawionego ojczyma. Kolejne poszlaki nie dają jednak jednoznacznych odpowiedzi na stawiane pytania, co gorsza odkrywają coraz mniej
wiarygodną prawdę.
Akcja rozgrywa się w zniszczonej rewolucją Hawanie, gdzie w prowadzeniu śledztwa przeszkadza niestandardowo postępującemu porucznikowi tropikalna wichura oraz
zauroczenie seksowną panią inżynier grającą na saksofonie. Związek z Kariną okaże się wprawdzie niemożliwy, ale dostarczy pikantnych opisów scen erotycznych.
Padura wykorzystuje również formę powieści detektywistycznej do ukazania społeczeństwa
kubańskiego lat 80. i codziennego życia w zniszczonej rewolucją Hawanie. Zupełnie innego od tego, które ukazuje państwowa propaganda turystyczna. Książki Padury zapraszają do zapoznania się z PRL-em a la cubana, a przy okazji do skosztowania szklaneczki kubańskiego rumu...   *promocja ważna do wyczerpania zapasów

Wichura w Hawanie Leonarda Padury to druga z czterech powieści z cyklu Cztery pory roku. I tym razem, jak przystało na kryminał, pojawia się zbrodnia wymagająca wyczucia i szóstego zmysłu. A wokół tej zbrodni, niczym satelity, krążą sprawy pozornie nie mające wpływu na życie. Młoda nauczycielka liceum została zabita, a przedtem zgwałcona i torturowana. Sprawa sięga jednak głębiej: szkoła, kadra nauczycielska, narkotyki, córka wpływowych ludzi i pytanie, kim naprawdę była zamordowana
>>> czytaj więcej

„Wichura w Hawanie" Leonardo Padury ma na okładce wskazówkę: kryminał kubański. Zaciekawiło mnie to, kiedy wędrowałam między bibliotecznymi półkami i wyciągałam z regału pt. „nowości" kolejne książki. Wzięłam książkę do domu i powodowana tą ciekawością zaczęłam lekturę. Przeniosłam się do Hawany roku 1989, w której wiatr wyprawiał harce na gorących ulicach stolicy Kuby. Niemal przez całą książkę wiało. Ale wiatr nie przeszkadzał mi, bym poczuła ten kubański rytm życia. Specyficzny klimat wyspy i mentalność Kubańczyków była wyraźnie odczuwalna.
>>> czytaj więcej

Ustalmy fakty. To nie jest książka o kubańskiej wersji PRL-u. Czytanie Padury przez filtr etnocentryzmu kulturowego to policzek dla tego twórcy i jego prozy. Zresztą Conde deklasuje nieokrzesanych Borewiczów czy cwaniakowatych szatanów z tej czy innej klasy. To nie jest też zwykły kryminał. Autor świadomie wykorzystuje schemat, by za jego pomocą opowiedzieć historię dalece przekraczającą formułę „zabili go i uciekł".
>>> czytaj więcej