Już w poniedziałek 29 stycznia o 20.25 w TVP1 premiera MOCKA w Teatrze Telewizji! To pierwsza adaptacja mistrzowskiej serii kryminalnej Marka Krajewskiego w reżyserii nagrodzonego w 2015 roku Złotym Orłem Łukasza Palkowskiego.
Zygmunt Bauman to najczęściej cytowany polski humanista ostatnich lat. Był znany na całym świecie ze względu na prace o związkach nowoczesności i Zagłady, "płynności" naszej epoki, globalizacji i nowych wykluczonych. W Polsce jego nazwisko pojawia się jednak częściej w kontekście pytań o powojenną przeszłość.
Druga część szalonych i zabawnych przygód uroczego misia, którego pokochały dzieciaki i dorośli na całym świecie!
Badania antropologiczne potwierdzają, że nie istnieją ludy zupełnie ateistyczne. Dlaczego skłonność do religijności jest powszechna? Czy to boski zamysł czy efekt uboczny ewolucji? Piszą: Paul Bloom, Jacek Prusak SJ, Jan Woleński, Jakub Bohuszewicz.
Kiedy w 2007 roku przygotowywano do druku „Wiersze zebrane" Stanisława Barańczaka, redaktor ponad 500-stronicowego tomu, Ryszard Krynicki, postanowił wzbogacić książkę o garść przekładów dokonanych przez autora.
Coraz częściej słyszymy o jej nieuchronnym nadejściu i o podobieństwie naszych czasów do sytuacji w Europie z lat 30. XX w. Dlaczego poczucie zbliżającej się wojny i konfliktu jest coraz bardziej żywe? Czy „przedmiotem wojny jest pokój"? Jaki obraz wojny mają Polacy? Czym jest doświadczenie wojenne? Co skłania ludzi do przemocy?
Świętość - pokazuje Hołownia - nikogo nie kastruje, świętość wręcz wydobywa z człowieka to, co najlepsze, najsmakowitsze, najbardziej indywidualne.
Poznajcie swawolne oblicze jednego z najwybitniejszych polskich myślicieli minionego stulecia!
Niekiedy literacki powrót do krainy dzieciństwa to wyprawa do Arkadii, nostalgiczna podróż do szczęśliwego świata, w którym wszystko było dobre, jasne i proste. Ten okres w naszym życiu bywa przedstawiany jako pełne beztroski przeciwieństwo dorosłości, niepotrzebnie skomplikowanej i wrzucającej nam na barki prawie niemożliwy do udźwignięcia ciężar odpowiedzialności.
Dalajlama i Desmond Tutu. Buddysta i anglikanin. Dwaj wielcy mistrzowie empatii, pojednania i przebaczenia, laureaci Pokojowej Nagrody Nobla, Nagrody Templetona oraz wielu, wielu innych wyróżnień za wkład w budowanie pokoju na świecie. W niesamowitej rozmowie wyjaśniają ogromne znaczenie, jakie w życiu każdego z nas odgrywa odkrycie potęgi radości.
Świat wydawał się zrozumiały, logiczny i przewidywalny, dopóki pewnego dnia nie zawalił się bez żadnego ostrzeżenia...
Douglas i Olshaker stawiają także pytania o przyczyny i możliwą prewencję; co społeczeństwo może zrobić, by przestać produkować jednostki pozbawione moralności i empatii? I wreszcie sprawa najbardziej kontrowersyjna: czy „niepoczytalność" nie jest przypadkiem martwym terminem, którego nadużywanie powoduje, że kryminalistom udaje się uniknąć kary?
Na chorobę Hashimoto (nazwa pochodzi od nazwiska japońskiego lekarza - Hakaru Hashimoto, który ją opisał) cierpi mnóstwo ludzi. Najczęściej to kobiety, szacuje się, że nawet co trzecia może mieć objawy tego schorzenia.
Stanisław Barańczak lubił liczby i trudne łamigłówki. W tytułach tomików tłumaczonych przez niego poetów, których wiersze najczęściej są łamigłówkami bardzo skomplikowanymi, liczby mają miejsce szczególne, bo służą im za tytuły.
W jednej z najbardziej charakterystycznych figur swinga tancerze odsuwają się od siebie tak daleko, jak tylko jest to możliwe bez puszczania ręki partnera. Potem błyskawicznie, paroma krokami, zbliżają się i łączą w objęciach na ułamek sekundy, by niemal natychmiast znów maksymalnie się oddalić. Powtarzający się, hipnotyzujący wahadłowy ruch; odejście, powrót i znów odejście. Trudno oderwać od tego wzrok. Nawet, jeśli nie słychać muzyki, palce lub stopy same zaczynają wystukiwać synkopujący rytm...
Święty. Święty to był Stanisław Kostka, który uciekł z domu do zakonu, pragnąc wbrew rodzicom poświęcić swoje życie Bogu. Święta to była Faustyna, której objawiał się sam Jezus Chrystus. Święty to był Jan Paweł II, bo przecież cały świat widział, ile dobra działo się za jego sprawą. Czy świętym może być więc beznogi malarz, który leczył się w szpitalu psychiatrycznym i obracał w wysokich kręgach, myśląc o zaspokojeniu swoich artystycznych potrzeb?
Prawdziwa rozmowa - zwłaszcza na tematy istotne ̶ wymaga czasu i otwarcia na drugiego człowieka. Trzeba znaleźć odwagę, chęć i siłę, by wejść w nią w pełni i bez reszty, tak jak się powinno. W dobie szybkiego przepływu informacji, gdy preferowany jest bezboleśnie przyswajalny, krótki przekaz, rozmawianie wydaje się czynnością jałową i pochłaniającą zbyt wiele wysiłku. No bo jakie właściwie mogą z niego wyniknąć korzyści? Czemu w ogóle miałoby służyć?
Od kilkunastu lat panuje moda na ubolewanie nad stanem rodzimej kinematografii. Dobrze widziane bywa wygłaszanie stwierdzeń brzmiących niczym trawestacja słynnej kwestii z „Rejsu": "W naszym kinie nic się nie dzieje''. Nie brakuje utyskiwań na niedobór wyrazistych postaci na polskich scenach i planach filmowych, wspomina się wręcz o kryzysie aktorstwa.
Lata pięćdziesiąte w PRL. Początkowo ponury, najczarniejszy okres powojennej historii Polski. Czas prześladowań i represji, morderstw politycznych i masowych aresztowań. Szalejąca cenzura i rosnące poczucie odcięcia żelazną kurtyną od wolnego świata, nieodwołalnego zamknięcia w strefie wpływów ZSRR...
Czy patrząc w gwiazdy, zadawałeś sobie pytanie, co jest tam dalej? Tam, gdzie twój wzrok nie sięga, gdzie nie dochodzi blask Słońca, które widzisz i czujesz, będąc na Ziemi. Może pocieszające będzie dla ciebie to, że nie trzeba być astronautą, aby się tego dowiedzieć.
